Witam
Postanowiłam napisać parę słów o dręczącym mnie problemie .Otóz moj syn jest jedynakiem .
Kiedys nasz relacje były dość dobre ,potrafiliśmy ze soba rozmawiac (a może tak mi sie wydawało?)
Kiedy syn wyjechał na studia poznal swoja przyszłą zone. Małżeństwo było BARDZO nieudane
(ogolnie mowiąc). Z czasem synowa porzuciła syna z rocznym dzieckiem i ,,poszła w polske''
Wtedy duzo mu pomagalismy z męzem. Dwa lata temu rozstali sie a prawa do dziecka ma syn.
Syn poznal druga kobiete i pobrali sie .Tworza udany zwiazek a jego druga zona jest dobra matka
dla mojego wnuka. Jednak bardzo cierpie z tego powodu iż codziennie i prawie każdy weeken spędzają z rodzicami synowej.
Tym bardziej jest mi przykro bo od dwoch lat choruje na nowotwor. Zdecydowałam sie nawet powiedziec
o tym synowi jak bardzo jest mi przykro.Bez skutku. Synowa powiedziała że jezdza tam bo mama zaprasza ich na
obiady i jak bede ich tez zapraszala to tez do mnie przyjada. Niestety nie mam ani na to siły ani tez pieniędzy.
Oboje z męzem zyjemy tylko z jego emerytury ,ja nie pracuje. Jak poradzić sobie z tymi emocjami?
