A oto moja historia..Mam 19 lat.Od około 3 tygodni bardzo męcze się z pewną sytuacją.Zacznę od początku.Od 4 i pół lat mam chłopaka.Bardzo się w sobie zakochaliśmy , tak że przez pierwsze pół roku praktycznie każdy dzień spędzaliśmy razem.Po pół rou mój chłopak musiał wyjechac do rodziców za granice na wakacje(2 miesiące). Była to nasza pierwsza i długa rozłąka.Bardzo się jej bałam,a najbardziej tego że wszystko sie rozpadnie.Kiedy wrócił faktycznie było gorzej.Myśle teraz że te moje obawy to wszystko sprawiły, doprowadziły do tego.Ciągle myślałam że wszystko sie już skonczyło-uczucie wygasło.Postanowiłam jednak wtedy zostać z moim chłopakiem , po kilku miesiącach wróciło wszystko do normy-znów byłam bardzo szczęśliwa.Każdego lata mój chłopak wyjeżdża , i moje wahania pojawiły się jeszcze kilka razy ale wszystko mijało po kilku dniach.Teraz dręczą mnie te myśli codziennie od 3 tygodni.Mam wrażenie że wariuje.Czasami układam sobie w myśli jak to będzie kiedy zerwiemy ; a czasami wiem że go kocham i że lepszego chłopaka nie znajdę od niego(mamy wspólne plany na przyszłość )Przez ostatnie 3 lata nasz związek bardzo dojrzał.Wiem że musze to wszystko uporządkować bo inaczej strace chłopaka;sama się dziwie że to wszystko wytrzymuje..(zawsze mu mówie że coś takiego mam ).On zawsze mnie wspiera i jest przy mnie , teraz chyba ma już tego dosyć..
Jak myślicie , czy to też nerwica ?
