Jestem 21 letnia dziewczyną, mój partner ma 32 lata. Ostatnio o mało co się nie rozstaliśmy, niedawno pogodziliśmy zaledwie 3 dni temu, a wczoraj doszło do kolejnego problemu. Powiedziałam jemu przez telefon że mam chorobę weneryczną. Do tej pory zyłam w nieświadomości, jednak wczoraj szukałam informacji na temat badań na płodność i przypadkowo wyświetliła mi się choroba która powoduje problemy z zajściem w ciążę. Zaczęłam szukać innych informacji o niej, ponieważ ją już przechodziłam kiedyś jak mnie zdradził poprzedni chłopak z 1,5 roku temu. Wszędzie piszą że ta choroba jest niewyleczalna, a mi lekarz powiedział na kontroli że wszystko ze mną w porządku po przebytej kuracji lekowej, że juz nie będę mieć z tym problemów. Jak już jemu o tym wczoraj powiedziałam, jego reakcja była spokojna, poprosił mnie o podanie nazwy tej choroby i że on sam sobie poczyta na ten temat. Jednak później wczoraj wyłączył tel, dziś włączył na chwilę i znów tel jest wyłączony. Doszły do niego ode mnie wiad z wczoraj i dzisiaj oraz połączenia nieodebrane. On jest osobą zapracowaną, jest przedstawicielem handlowym, wyjeżdża w delegacje, ma dziecko z poprzedniego związku i kończy studia w czerwcu. Ja natomiast nie wytrzymuje nerwowo tego, że on się nie odzywa, jak jest pojawia sie poważny problem. Woli się nie odzywać do mnie przez nawet kilka dni, mógłby choć napisać- nie dzwoń, potrzebuję czasu, sam się odezwę. Mnie bardzo denerwuje taka cisza bo zaczynam myśleć że on nie chcę ze mną kontaktu, rozmawiać ze mną, że jemu już na mnie nie zależy. Często sobie urajałam że on może mieć kochankę lub nie zakończył poprzedniego związku, wiem że to tylko urojenia ale męczy mnie to. Przez to że on ma na razie dużo obowiązków rzadko się widujemy, mi zależy na nim. Nie wiem jak z nim rozmawiać, czasem się boję jego reakcji że na mnie będzie krzyczał. Dodam jeszcze że jestem dziewczyną po dużych przejściach, mam problemy emocjonalne, zaburzenia osobowości i depresyjne, w przeszłości miałam próby samobójcze, cięłam się i byłam zgwałcona.
