zdalekacelny

nie miałem okazji jeszcze próbowac mety, ale 'zwykła' amfetamina po kilkukrotnych parodniowych zabawach zostawiła we mnie ślad choć były to tylko epizody, myśl jak to było fajnie potrafi dopaść wiele miesięcy po i chyba zostanie już tak do końca życia

[videoyoutube=] [/videoyoutube]

Nie mam wielkiej chęci interakcji z ludźmi, a z drugiej strony jest mi smutno jak calymi dniami nie mam sie do kogo odezwać, ani nikt nie odzywa się do mnie... Kiedy jestem wśród nich, podświadomie jak najszybciej uchodzę, a później będąc znowu sam, żałuję tego... Wydaje mi się jakby wszyscy żyli w jakiejś innej czasoprzestrzeni, np. po zajęciach w szkole wszyscy rozchodzą sie do swoich partnerow, rodzin, zajec, a ja zostaję ZAWSZE sam...

Cześć wszystkim, człowiek który nic nie mówi oto przemawia! Jestem Julian, mam 21 lat, a chęć do życia pojawiła się u mnie dość niedawno. Czuję się troche jak gdybym dopiero się obudził, tylko dość skąpo przygotowany do życia w społeczeństwie, od zawsze byłem pozostawiony samemu sobie... Mam wrażenie, że nie znam nawet siebie. Nigdy nie wyrażałem swoich uczuc, nie potrafię chyba tego robić. Potrzebuję sporo czasu żeby nawiązać znajomość, w głowie natłok myśli, które nie wiadomo jak wyrazić. Jestem śmiały gdy załatwić muszę coś formalnego, ale relacje ludzkie całkiem mi są obce (co pewnie widać po tym jak sformułowany jest ten post)