Rozumiem Cię doskonale,
ja straciłam mamę 2 tygodnie temu, taty nigdy nie znałam, nie mam rodzeństwa, dzieci. Byłam jej jedynym i ukochanym dzieckiem, codziennie do siebie dzwoniłyśmy. Umarła nagle i niespodziewanie, nigdy nawet nie miała kataru, nie bywała na zwolnieniu lekarskim itp. Zostałam bez rodziców, mieszkanie muszę wynająć, bo nie stać mnie na jego utrzymanie, czuję się jak mała dziewczynka, która chce do mamy, ale mamy już nie ma.... Zaniedbałam pracę, obowiązki domowe, wszystko i mam wrażenie, że zawsze już będzie tak byle jak, bez sensu, bez celu.
Nie potrafię Cię pocieszyć, życzę Ci jednak, abyś była dzielna i odnalazła siłę aby przeżyć każdy kolejny dzień. Mi moja mama się nie śni i mam wrażenie, że zupełnie mnie opuściła.
