Cześć,
mam problem, z którym spotykam się pierwszy raz i szczerze mówiąc nie wiem jak się go pozbyć. Postaram się opisać jak najkrócej, żeby Was nie zanudzić. Od miesiąca czasu jestem... i tu pojawia się problem, bo nie wiem jak to precyzyjnie określić, ale słowo otumaniony chyba najlepiej pasuje. Odbieram rzeczywistość przez jakąś barierę, spowolnienie, których nie mogę wyeliminować. Na początku miałem też duże kłopoty ze snem, przygnębieniem i pojawiały się lęki.
Od czego mogło się zacząć? Rok temu rozstaliśmy się w nieprzyjemny sposób z narzeczoną co odbiło się na moim zdrowiu dużym i długotrwałym stresem. Do tego pojawiły się problemy miedzy moimi rodzicami, o mało nie doszło do rozwodu, co również dosyć mocno przeżyłem. Od tego czasu niestety nadużywałem alkoholu, od czasu do czasu paliłem również marihuanę. Było ciężko, ale mimo wszystko mój ogólny stan był "pod kontrolą". Od miesiąca natomiast jest inaczej. Jest nieustające otumanienie. Stan ten pojawił się bezpośrednio dzień po tym jak spożywałem alkohol i marihuanę. Robię wszystko, żeby wrócić do dawnej formy, staram się jak najmniej czasu spędzać w domu, chodzę na uczelnię, jestem zmotywowany, myślę pozytywnie, definitywnie odstawiłem używki. Postanowiłem poszukać pracy, ale chcę najpierw pozbyć się tego dziwnego stanu.
Nie zwracałbym się do Was o pomoc, bo myślałem, że to "coś" samo przejdzie, ale minęło ok. 30 dni i nic się nie zmieniło. Tzn. czuję się odrobinę lepiej niż na samym początku, ale w dalszym ciągu dużo brakuje do normy. Dodam, że mam 22 lata, studiuję.
Przejdę do pytania. Czy z takimi dolegliwościami mam się udać do psychologa / psychiatry / neurologa? Pierwszy raz w życiu spotykam się z czymś takim i nie mam pojęcia gdzie szukać pomocy.
Czy da się taki stan wyleczyć bez leków? Zależy mi, żeby wrócić do formy w naturalny sposób. Boję się, że leki mogą spowodować jeszcze gorszy efekt.
Będę ogromnie wdzięczny za poradę.
Odpowiedz
Sortuj:
