julia24

Witam Wszystkich serdecznie! Dawno nie pisałam...jakies pare miesiecy. Biore seronil od 11 miesiecy 20mg i chce odstawic, bo dosyc czesto mam zawroty glowy, ktorych przed lecznieniem nie mialam. Jak myslicie czy jesli odstawie lek zawroty ustana? Ogolnie czuje sie duzo lepiej, ale od jakiegos czasu czuje sie juz przytloczona tym lekiem, chyba przez te zawroty glowy. Z kolei boje sie odstawic ,bo boje sie ,ze wszystko do mnie wroci i kolo sie zamknie-bede musiala wrocic do leku. CO ROBIC?? PORADŹCIE KOCHANI.! POZDRAWIAM WAS SERDECZNIE I ZYCZE DUZO ZDROWKA! ---- EDIT ---- aHA JESZCZE JEDNO: CZY JEST SENS PRZECHODZIC NA SLABSZY LEK NP. COAXIL?(BRALAM JUZ KIEDYS,ALE BYL WTEDY ZA SLABY,ALE DOBRZE TOLEROWALAM)

SIEMKA, SLUCHAJCIE MAM PROBLEM. CZULAM SIE DOBRZE PO SERONILU 40MG AZ DO DNI TUZ PRZED OKRESEM(JAKOS 2 DNI PRZED). ZNOWU PLACZ I NIEMOC DZIALANIA,NIECHEC DO ZYCIA-NORMALNIE NAWROT DEPRESJI. Z DNIEM KIEDY DOSTALAM OKRES-MINELO. CZY MAM POWIEDZIEC O TYM LEKARZOWI? 3 MIESIACE BIORE SERONIL.

A mi wszystko pozmniejszal....:)

ja wlasnie wzielam sobie niechcacy troche za duza dawke....przez pomylke 60mg,a biore 40mg:(

to dobrze ,ze dobrze sie dzis czujesz:). ja o dziwo dzis tez lepiej-nie mam nudznosci i tych zawrotow glowy. biore seronil i na noc xanax 0,25mg(mala daweczka). nawet spalam dzis lepiej:) oby wiecej takichj dni,a nawet lepszych!!!

Spoko:) A jak sie czujesz w ogole?

Mysle,ze spokojnie zmniejsz sobie do 4 albo nawet 3 tabletek-podzielonych oczywiscie w odstepach czasowych, bo jesli nie masz takich strasznych niedoborow magnezu to organizm go poprostu wydala i sie marnuje-a po co?:) Omega 3-za duzo-po co 4?1-2 dziennie,reszta tak samo jak przy magnezie zostanie usunieta a nie wykorzysta swoich dobroczynnych skladnikow.

Mysle,ze spokojnie zmniejsz sobie do 4 albo nawet 3 tabletek-podzielonych oczywiscie w odstepach czasowych, bo jesli nie masz takich strasznych niedoborow magnezu to organizm go poprostu wydala i sie marnuje-a po co?:) pozdrawiam

aaa i jeszcze jedno napisz w jaka dawke magnezu przyjmujesz w jednej tabletce?bo z tego co wiem w niedoborach przyjmuje sie 3000mg dziennie czyli 6 tabletek po 500mg. ja osobiscie przyjmuje 2 tabletki dziennie po 500mg, bo jesli organizm nie potrzebuje wiecej to i tak wydali ten caly magnez co przyjelas.

Zolafren: Działanie: Atypowy lek przeciwpsychotyczny z grupy pochodnych tienobenzodiazepiny wykazujący powinowactwo do licznych układów receptorowych: serotoninowych (5-HT2A/2C, 5-HT3, 5-HT6,), dopaminowych (D1, D2, D3, D4, D5), cholinergicznych receptorów muskarynowych (M1-M5), a1-adrenergicznych i histaminowych H1. Wykazuje większe powinowactwo do receptora 5-HT2A niż do receptora D2. Szczegółowy mechanizm działania nie jest znany, prawdopodobnie jest związany z działaniem antagonistycznym na receptory dopaminowe i 5-HT2. W badaniach elektrofizjologicznych wykazano, że olanzapina wybiórczo redukuje pobudzającą czynność neuronów dopaminergicznych układu mezolimbicznego, mając jednocześnie niewielki wpływ na drogi w prążkowiu zaangażowane w czynności motoryczne. Olanzapina redukuje warunkowy odruch unikania w dawkach mniejszych niż wymagane do wywołania katalepsji. Wykazuje korzystny wpływ zarówno na negatywne, jak i pozytywne objawy schizofrenii. Lek dobrze się wchłania po podaniu p.o., tmax wynosi 5-8 h, pokarm nie wpływa na jej wchłanianie. W ok. 40% ulega metabolizmowi podczas pierwszego przejścia. W ok. 93% wiąże się z białkami osocza. Metabolizm zachodzi w wątrobie (sprzęganie i utlenianie). Głównym metabolitem jest nieaktywny 10-N-glukuronid, który nie przenika przez barierę krew-mózg. Izoenzymy CYP1A2 i 2D6 cytochromu P-450 biorą udział w tworzeniu metabolitów N-demetylowego i 2-hydroksymetylowego, które u zwierząt wykazują mniejszą aktywność niż olanzapina. Główna aktywność farmakologiczna związana jest z działaniem leku macierzystego. Po podaniu p.o. średni t1/2 u zdrowych osób różni się w zależności od wieku i płci (u młodych zdrowych osób wynosi ok. 34 h, jest dłuższy u kobiet, osób w podeszłym wieku lub z niewydolnością nerek, osób niepalących). Lek wydalany jest w ok. 57% przez nerki, przede wszystkim w postaci metabolitów. Wskazania: Długoterminowe leczenie podtrzymujące chorych na schizofrenię, u których stwierdzono dobre wyniki leczenia olanzapiną w początkowej fazie terapii. Leczenie średnio nasilonych i ciężkich epizodów manii w przebiegu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych. Zapobieganie nawrotom zaburzeń afektywnych dwubiegunowych u pacjentów, u których w terapii epizodu manii uzyskano dobrą odpowiedź na leczenie olanzapiną. Przeciwwskazania: Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu; u chorych z ryzykiem wystąpienia jaskry zamkniętego kąta przesączania. Zachować ostrożność u chorych z napadami drgawkowymi w wywiadzie lub poddanych czynnikom obniżającym próg drgawkowy, z łagodnym rozrostem gruczołu krokowego, niedrożnością porażenną jelit, u chorych z małą liczbą leukocytów i(lub) granulocytów obojętnochłonnych, u chorych z zahamowaniem czynności i(lub) toksycznym uszkodzeniem szpiku indukowanym lekami w wywiadzie, z zahamowaniem czynności szpiku spowodowanym chorobą współistniejącą, radioterapią bądź chemioterapią i u chorych z hipereozynofilią lub chorobą mieloproliferacyjną. Zaleca się monitorowanie chorych na cukrzycę lub osób o zwiększonym ryzyku jej wystąpienia. W przypadku wystąpienia objawów złośliwego zespołu neuroleptycznego lub znacznego niewyjaśnionego podwyższenia temperatury ciała należy przerwać podawanie wszystkich leków przeciwpsychotycznych, w tym olanzapiny. W przypadku zwiększenia aktywności ALT i(lub) AST należy rozważyć zmniejszenie dawki leku; w przypadku zapalenia wątroby należy przerwać stosowanie leku. W przypadku wystąpienia późnych dyskinez należy rozważyć zmniejszenie dawki lub odstawienie leku. Nie wykazano związku między wydłużeniem odstępu QT a stosowaniem leku, zaleca się jednak ostrożność w przypadku stosowania olanzapiny w skojarzeniu z lekami wydłużającymi odstęp QT, zwłaszcza u chorych w podeszłym wieku, z wrodzonym zespołem wydłużonego odstępu QT, zastoinową niewydolnością serca, przerostem m. sercowego, zmniejszonym stężeniem potasu lub magnezu. U osób starszych leczonych olanzapiną obserwowano niezbyt częste przypadki niedociśnienia ortostatycznego; zaleca się okresowe pomiary ciśnienia tętniczego u osób po 65. rż. Ze względu na bardzo rzadkie przypadki występowania zakrzepów z zatorami w układzie żylnym, zaleca się wcześniejsze rozpoznanie czynników ryzyka zakrzepów, takich jak unieruchomienie pacjenta i podejmowanie odpowiednich działań prewencyjnych. Nie stosować u osób z objawami psychozy i(lub) zaburzeniami zachowania spowodowanymi otępieniem, ponieważ lek w tej grupie chorych zwiększa zwiększa ryzyko występowania epizodów naczyniowo-mózgowych (udar, przejściowy atak niedokrwienny) śmiertelność. Nie zaleca się stosowania w leczeniu psychozy wywołanej przyjmowaniem agonistów dopaminy przez osoby z chorobą Parkinsona. Nie należy nagle przerywać stosowania leku ponieważ bardzo rzadko powodowało to wystąpienie ostrych objawów (poty, drżenie, bezsenność, lęk, nudności lub wymioty); zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki. Nie przeprowadzono odpowiednich badań dotyczących stosowania leku u osób do 18. rż. Interakcje: Indukcja CYP1A2 (palenie tytoniu, karbamazepina) może przyspieszać metabolizm olanzapiny i zmniejszać jej stężenie w surowicy; należy monitorować stan kliniczny chorego i w razie potrzeby rozważyć zwiększenie dawki. Zmniejszenie aktywności CYP1A2 podczas stosowania fluwoksaminy prowadzi do istotnego zwiększenia stężenia olanzapiny w surowicy; w przypadku stosowania równolegle z fluwoksaminą lub innymi inhibitorami CYP1A2 (cyprofloksacyna, ketokonazol) należy rozważyć zmniejszenie dawki początkowej olanzapiny. Węgiel aktywowany zmniejsza dostępność biologiczną olanzapiny podawanej p.o.; należy go stosować co najmniej 2 h przed lub po olanzapinie. Fluoksetyna (inhibitor CYP2D6), leki zobojętniające sok żołądkowy, cymetydyna nie wpływają istotnie na farmakokinetykę olanzapiny. Olanzapina może działać antagonistycznie względem agonistów dopaminy. Nie stwierdzono interakcji z biperydenem, walproinianem, solami litu. Etanol nie wpływa na farmakokinetykę olanzapiny. Ze względu na działanie ośrodkowe leku należy zachować ostrożność podczas stosowania w skojarzeniu z innymi lekami działającymi na OUN oraz alkoholem. Działanie niepożądane: Bardzo częste: senność, zwiększenie masy ciała (korelacja z dawką początkową >= 15 mg i mniejszym początkowym BMI chorego), zaburzenia chodu u chorych na chorobę Alzheimera, zwiększenie stężenia prolaktyny w osoczu (ginekomastia i mlekotok występują jednak rzadko). Częste: eozynofilia, zwiększenie apetytu, zwiększenie stężenia glukozy we krwi (u niektórych chorych znaczne, związane z kwasicą ketonową, śpiączką hiperosmolarną i zgonem), zwiększenie stężenia triglicerydów w osoczu, zawroty głowy, akatyzja, hipotonia ortostatyczna, zaparcia, suchość w ustach, przemijające, bezobjawowe zwiększenie aktywności AST i ALT, zwłaszcza w początkowej fazie leczenia. Niezbyt częste: bradykardia z niedociśnieniem lub bez niego, omdlenia, wydłużenie odstępu QT, nadwrażliwość na światło, zwiększenie aktywności CPK. Po wprowadzeniu na rynek donoszono o występowaniu następujących działań niepożądanych (rzadko lub bardzo rzadko): leukopenia, małopłytkowość, neutropenia, hiperglikemia lub nasilenie objawów cukrzycy z towarzyszącą sporadycznie kwasicą ketonową lub śpiączką (część z tych przypadków zakończyła się zgonem), hipertriglicerydemia, hipercholesterolemia, hipotermia, drgawki, złośliwy zespół neuroleptyczny, parkinsonizm, dystonia, późne dyskinezy, zapalenie trzustki lub wątroby, osutka, priapizm, rabdomioliza, wydłużenie odstępu QTc, częstoskurcz komorowy lub migotanie komór oraz nagły zgon, zakrzep z zatorem, zwiększenie aktywności fosfatazy alkalicznej. W przypadku przedawkowania: częstoskurcz, pobudzenie lub agresywność, dyzartria, różne objawy pozapiramidowe, obniżony poziom świadomości (od sedacji do śpiączki włącznie), rzadziej także inne objawy. Nie ma swoistego antidotum, stosuje się leczenie objawowe i podtrzymujące; nie zaleca się prowokowania wymiotów. W przypadku hipotonii nie należy stosować adrenaliny, dopaminy ani innych środków sympatykomimetycznych wykazujących aktywność b-agonistyczną, ponieważ mogą spowodować dalsze obniżenie ciśnienia tętniczego. Ciąża i laktacja: Kategoria C. Ze względu na brak odpowiednich badań zaleca się stosowanie w ciąży wyłącznie w przypadku, gdy spodziewana korzyść przewyższa potencjalne ryzyko dla płodu. Podczas leczenia olanzapiną nie należy karmić piersią. Dawkowanie: P.o., niezależnie od posiłków. Leczenie schizofrenii: początkowo zwykle 10 mg/d. Epizody manii: w monoterapii początkowo zwykle 15 mg raz na dobę, w leczeniu skojarzonym - 10 mg/d. Zapobieganie nawrotom choroby afektywnej dwubiegunowej: początkowo 10 mg/d. We wszystkich wskazaniach dawkę dobową należy ustalać w zależności od stanu klinicznego chorego i może ona wynosić 5-20 mg/d. Zwiększenie dawki ponad zalecaną dawkę początkową jest dopuszczalne tylko po ponownej ocenie stanu klinicznego i powinno być dokonywane nie częściej niż co 24 h. Przed zakończeniem leczenia należy stopniowo zmniejszać dawkę. U chorych w podeszłym wieku nie ma konieczności rutynowego zmniejszenia dawki początkowej; w razie potrzeby można rozważyć zastosowanie dawki początkowej 5 mg/d. U osób z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek należy rozważyć zmniejszenie dawki początkowej do 5 mg/d. U niektórych chorych metabolizm olanzapiny może być wolniejszy w związku z jednoczesnym występowaniem różnych czynników (np. płeć żeńska, podeszły wiek, niepalenie papierosów); u osób tych należy rozważyć zmniejszenie dawki początkowej i jej ostrożne zwiększanie. Uwagi: Podczas stosowania olanzapiny nie należy spożywać alkoholu, prowadzić pojazdów ani obsługiwać urządzeń mechanicznych. Jesli moge wtracic swoja uwage-to rowniez nie podoba mi sie ten lek. [ Dodano: Dzisiaj o godz. 2:12 pm ] Moniunia27 idz sobie spokojnie na psychoterapie, a jesli moglabym cos doradzic to skonsultuj sie jeszcze z innym lekarzem w sprawie lekow ,ktore przyjmujesz i przyjmowalas, bo strasznie nie podoba mi sie stosunek tego lekarza. Sama nic nie dawkuj sobie, bo mozesz zaszkodzic. Sprobuj naprawde poradzic sie innego lekarza-najlepiej niestety isc pywatnie i jak na spowiedzi wszystko opowiedziec-jak sie czujesz, jak sie czulas, wymienic wszystkie leki po kolei i na spokojnie skonsultowac to wszystko z madrym lekarzem. Pozdrawiam i zycze wytrwalosci!

Witaj powiem Ci ,ze calkiem mozliwe ze 20mg to za mala dawka. Ja tez bralam 20mg,ale mialam straszne lęki(czulam sie caly czas jakbym miala zaraz umrzec-paranoja). Tez balam sie wychodzic z domu-nadal czasami sie boje,ale przezwyciezam ten straach jakos. Poszlam do lekarza-powiedzialam o tym i kazal zwiekszyc do 40mg-i owszem psychicznie czuje sie lepiej,ale mam zawroty i bóle glowy i czesto nudnosci-mam wielka nadzieje,ze to przejdzie,bo jak nie to juz nie wiem... Co do spania to na poczatku przyjmowania -wcale nie moglam spac,bylam nerwowa cala noc, po jakichs 2 tygodniach spalo mi sie super jak nigdy, a teraz znowu problemy krece sie cala noc,jestem niespokojna, ale czekam az organizm zaakceptuje te 40mg co mu codziennie funduje:). Pozdrawiam. Napisz co Ci powiedzial lekarz. Pozdrawiam.

Nie ma problemu-musimy sobie pomagac:) Jak jeszcze jakies pytania o leki to prosze pytac i pisac-chetnie odpowiem. Moniunia27 napisz jak sie czujesz? Ja czuje sie lepiej jak przyjmuje 40mg seronilu dziennie. Pozdrawiam.

Działanie: Lek wykazujący silne powinowactwo do receptorów serotoninowych 5-HT1A. Działa przeciwlękowo, natomiast nie wykazuje działania przeciwdrgawkowego, nasennego, miorelaksacyjnego; nie powoduje uzależnienia psychofizycznego. Podawany w dawkach leczniczych nie wpływa na funkcje poznawcze, nie upośledza pamięci, nie wpływa na czynności ruchowe, nie obserwuje się depresji oddychania ani tolerancji na lek. t1/2 wynosi ok. 2-11 h, średnio 2,4 h. Pełne działanie anksjolityczne ujawnia się dopiero po 7-14 dniach stosowania. Wskazania: Zespoły lękowe o różnej etiologii, pomocniczo w lęku uogólnionym. Stany niepokoju i napięcia z objawami somatycznymi i wegetatywnymi. Przeciwwskazania: Nadwrażliwość na lek, padaczka, w przypadku chorych wcześniej leczonych lekami o działaniu depresyjnym na OUN. Nie stosować u dzieci. Ostrożnie stosować u osób z niewydolnością wątroby i nerek (nie stosować, gdy klirens kreatyniny jest mniejszy lub równy 20 ml/min). Interakcje: W trakcie równoczesnego podawania nieselektywnych inhibitorów MAO może wystąpić nagły wzrost ciśnienia tętniczego. Po spożyciu alkoholu może wystąpić nasilenie działania leku. Działanie niepożądane: Występują rzadko i o niewielkim nasileniu. Obserwowano zawroty i bóle głowy, nudności, szum w uszach, pobudzenie, parestezje, zaburzenia snu, bóle w klatce piersiowej, tachykardię. Ciąża i laktacja: Kategoria B. Nie stosować podczas karmienia piersią. Dawkowanie: Początkowo 5 mg 3 razy na dobę, w razie potrzeby dawkę dobową można stopniowo zwiększać (o 5 mg). Optymalna dawka lecznicza wynosi 15-20 mg/d w dawkach podzielonych. Maksymalna dawka dobowa wynosi 45 mg, u osób w podeszłym wieku - 30 mg. Uwagi: Jeśli chce się zakończyć długotrwałe leczenie buspironem, należy go odstawiać stopniowo. Podczas leczenia nie wolno pić napojów alkoholowych. Osoby leczone buspironem nie powinny prowadzić pojazdów i obsługiwać maszyn przynajmniej do czasu uzyskania pewności, że lek nie wpływa ujemnie na sprawność psychoruchową. Preparaty buspirone [ Dodano: Dzisiaj o godz. 8:22 pm ] To o mabusonie. [ Dodano: Dzisiaj o godz. 8:27 pm ] Mepharis Działanie: Atypowy lek przeciwpsychotyczny, pochodna benzizoksazolu. Wykazuje duże powinowactwo do receptorów serotoninowych (5-HT2), dopaminowych (D2), adrenergicznych (a1 i słabsze do a2) oraz histaminowych (H1). Nie wykazuje powinowactwa do receptorów cholinergicznych oraz b-adrenergicznych. Silne blokowanie receptorów dopaminowych D2 powoduje zmniejszenie objawów wytwórczych schizofrenii; rysperydon w porównaniu z klasycznymi neuroleptykami słabiej hamuje czynności ruchowe i wykazuje słabsze działanie kataleptyczne. Zrównoważone antagonistyczne działanie na receptory serotoninowe i dopaminowe w OUN może zmniejszać ryzyko wystąpienia pozapiramidowych działań niepożądanych oraz rozszerzyć działanie terapeutyczne na objawy negatywne schizofrenii oraz na objawy zaburzeń afektywnych. Rysperydon dobrze się wchłania po podaniu p.o., całkowita dostępność biologiczna wynosi ok. 70%, tmax - 1-2 h, pokarm nie wpływa na wchłanianie leku. Po wstrzyknięciu i.m. mikrokapsułek o przedłużonym uwalnianiu początkowo zostaje uwolniona mała dawka leku (<1%), po czym następuje 3-tygodniowy okres latencji. Główne uwalnianie rysperydonu zaczyna się po 3 tyg. i kończy się po 7 tyg. Wstrzykiwanie leku co 2 tyg. zapewnia utrzymywanie się stężenia terapeutycznego 4-6 tyg. od ostatniego wstrzyknięcia. Wchłanianie leku z mikrokapsułek o przedłużonym uwalnianiu jest całkowite. Rysperydon w 88-90% wiąże się z białkami osocza. Metabolizowany w wątrobie przez izoenzym CYP 2D6 cytochromu P-450 do czynnego 9-hydroksyrysperydonu, a także w przebiegu N-dealkilacji. t1/2 po podaniu p.o. wynosi 3 h, a 9-hydroksyrysperydonu i frakcji czynnej wykazującej działanie przeciwpsychotyczne - ok. 24 h. Stan stacjonarny rysperydonu osiągany jest u większości chorych po 24 h, a 9-hydroksyrysperydonu - po 4-5 dniach. Wydalany w 70% z moczem i w ok. 14% z kałem, przy czym 35-45% dawki wydala się z moczem w postaci rysperydonu i 9-hydroksyrysperydonu, a pozostały odsetek w postaci nieczynnych metabolitów. Właściwości farmakokinetyczne rysperydonu i jego metabolitów są podobne u dzieci i osób dorosłych. Niewydolność wątroby nie wpływa na stężenie leku we krwi. U osób w podeszłym wieku lub z niewydolnością nerek wydalanie leku następuje wolniej, a stężenie frakcji czynnej może być większe. Wskazania: Schizofrenia (w tym pierwszy epizod), ostre i przewlekłe psychozy schizofreniczne, inne stany psychotyczne, w których dominują objawy wytwórcze (omamy, urojenia, wrogość, podejrzliwość) i(lub) negatywne (zaburzenia afektu, emocjonalne i społeczne wycofywanie się, zubożenie wypowiedzi). Łagodzenie zaburzeń afektywnych (depresja, poczucie winy, niepokój) związanych ze schizofrenią. Zapobieganie nawrotom u chorych na przewlekłe psychozy schizofreniczne. Leczenie zaburzeń zachowania w zespołach otępiennych wieku podeszłego, gdy dominują agresywność (agresja słowna i fizyczna), zaburzenia aktywności lub objawy psychotyczne. Krótkotrwale w zaburzeniach zachowania u dzieci, młodzieży i osób dorosłych z obniżoną sprawnością intelektualną, upośledzeniem umysłowym i zachowaniami destrukcyjnymi. Preperat w postaci mikrokapsułek o przedłużonym uwalnianiu stosuje się dodatkowo w utrzymywaniu klinicznej poprawy u chorych, którzy pozytywnie zareagowali na początkowe leczenie rysperydonem w postaci do stosowania p.o. lub innym lekiem przeciwpsychotycznym. Przeciwwskazania: Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu. Ostrożnie u osób z chorobami układu sercowo-naczyniowego (niewydolność serca, zawał serca, zaburzenia przewodnictwa, odwodnienie, hipowolemia, choroby naczyń mózgowych); u chorych tych wskazane może być wolniejsze zwiększanie dawki; w razie wystąpienia niedociśnienia należy zmniejszyć dawkę leku. Należy zachować ostrożność u chorych na padaczkę lub poddanych czynnikom obniżającym próg drgawkowy oraz u chorych na chorobę Parkinsona. W przypadku wystąpienia objawów złośliwego zespołu neuroleptycznego lub znacznego, niewyjaśnionego podwyższenia temperatury ciała należy przerwać podawanie wszystkich leków przeciwpsychotycznych, w tym rysperydonu. Zaleca się monitorowanie chorych na cukrzycę lub osób o zwiększonym ryzyku jej wystąpienia. W przypadku wystąpienia późnych dyskinez należy rozważyć odstawienie leku. Nie oceniano skuteczności i bezpieczeństwa stosowania leku w leczeniu schizofrenii u dzieci do 15. rż. oraz w krótkoterminowym leczeniu zaburzeń zachowania u dzieci do 5 rż. Nie wykazano skuteczności i bezpieczeństwa stosowania leku u osób z psychozą związaną z otępieniem. Interakcje: Może nasilać działanie alkoholu i leków wpływających hamująco na OUN. Może działać antagonistycznie wobec lewodopy i innych agonistów receptorów dopaminowych. Karbamazepina i inne środki indukujące enzymy wątrobowe zmniejszają stężenie czynnej frakcji rysperydonu w osoczu. Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, pochodne fenotiazyny oraz niektóre b-adrenolityki zwiększają stężenie rysperydonu w osoczu, nie zmieniając jednak stężenia frakcji czynnej. Fluoksetyna i paroksetyna zwiększają stężenie leku w osoczu, w mniejszym stopniu mogą wpływać na stężenie frakcji czynnej. Stosowanie równolegle z lekami wiążącymi się silnie z białkami osocza nie wpływa na odsetek wiązania z białkami żadnego z tych leków. Nie stwierdzono klinicznie istotnych interakcji z digoksyną, erytromycyną, solami litu, kwasem walproinowym, reboksetyną. Leku w postaci roztworu doustnego nie należy popijać lub rozcieńczać herbatą bądź napojami typu cola. Działanie niepożądane: Pobudzenie psychoruchowe, bezsenność, lęk, bóle głowy, sedacja (zwykle o niewielkim nasileniu, częściej u dzieci i młodzieży). Rzadziej uczucie nadmiernego zmęczenia, senność, zawroty głowy, osłabienie koncentracji, zaparcia, niestrawność, nudności, wymioty, bóle brzucha, zaburzenia widzenia, zaburzenia erekcji (w tym priapizm), zaburzenia ejakulacji, zaburzenia orgazmu, nietrzymanie moczu, nieżyt nosa, osutka i inne reakcje alergiczne. Rzadziej niż klasyczne neuroleptyki wywołuje objawy pozapiramidowe (drżenie, sztywność mięśni, nadmierne ślinienie, spowolnienie ruchowe, akatyzja, ostra dystonia). Sporadycznie: ortostatyczne spadki ciśnienia tętniczego (szczególnie w początkowej fazie leczenia), odruchowy częstoskurcz, wzrost ciśnienia tętniczego. Wyjątkowo mogą również wystąpić: zmniejszenie liczby neutrofilów i(lub) płytek krwi, objawy zwiększenia stężenia prolaktyny we krwi (ginekomastia, mlekotok, zaburzenia cyklu miesięcznego), hiperglikemia lub nasilenie objawów cukrzycy z towarzyszącą sporadycznie kwasicą ketonową lub śpiączką (część z tych przypadków zakończyła się zgonem), zwiększenie masy ciała, zatrucie wodne, zaburzenia regulacji temperatury, drgawki, udar mózgu, przemijający napad niedokrwienny u chorych w podeszłym wieku z psychozą związaną z otępieniem, złośliwy zespół neuroleptyczny. W postaci mikrokapsułek o przedłużonym uwalnianiu: reakcja w miejscu wstrzyknięcia. W przypadku przedawkowania senność, nasilona sedacja, nasilone objawy ze strony układu pozapiramidowego, częstoskurcz, obniżenie ciśnienia tętniczego, rzadko wydłużenie odstępu QT i zaburzenia rytmu serca. Nie ma swoistego antidotum - leczenie objawowe i podtrzymujące. Ciąża i laktacja: Kategoria C. Ze względu na brak odpowiednich badań zaleca się stosowanie rysperydonu u kobiet w ciąży wyłącznie w przypadku, gdy spodziewane korzyści przewyższają potencjalne ryzyko dla płodu. Nie należy karmić piersią w czasie leczenia rysperydonem. Dawkowanie: Schizofrenia. Lek stosuje się raz na dobę lub w 2 dawkach podzielonych. Zwykle w 1. dniu leczenia 2 mg/d, w 2. dniu 4 mg/d, następnie dawkę można zwiększać w zależności od potrzeby; u niektórych chorych wskazane może być wolniejsze zwiększanie dawki i zastosowanie mniejszych dawek początkowych i podtrzymujących. Najczęściej stosowana docelowa dawka leku wynosi 4-6 mg/d. Dawki większe niż 10 mg/d nie wykazują większej skuteczności, mogą natomiast zwiększać częstość występowania pozapiramidowych działań niepożądanych. Nie należy przekraczać dawki 16 mg/d. U chorych w podeszłym wieku oraz z niewydolnością nerek i(lub) wątroby dawka początkowa wynosi 0,5 mg 2 razy na dobę. Dawkę można stopniowo zwiększać (mniej więcej co tydz.) o 0,5 mg do dawki 1-2 mg 2 razy na dobę. Zaburzenia zachowania w zespołach otępiennych wieku podeszłego. Początkowo 0,25 mg 2 razy na dobę, w razie potrzeby dawkę można zwiększać o 0,25 mg 2 razy na dobę nie częściej niż co 2. dzień. Dawka podtrzymująca wynosi zwykle 0,5 mg 2 razy na dobę, u niektórych chorych 1 mg 2 razy na dobę; po ustaleniu dawki podtrzymującej rozważyć podawanie raz na dobę. Krótkoterminowe leczenie zaburzeń zachowania u dzieci, młodzieży i osób dorosłych z obniżoną sprawnością intelektualną, upośledzeniem umysłowym i zachowaniami destrukcyjnymi. Osoby o mc. <50 kg - początkowo 0,25 mg raz na dobę, osoby o mc. >50 kg - 0,5 mg raz na dobę; w razie potrzeby dawkę można zwiększyć. W postaci mikrokapsułek o przedłużonym uwalnianiu. I.m. głęboko, na zmianę w mięśnie pośladkowe co 2 tyg. Dorośli: 25 mg co 2 tyg., dawka maks. - 50 mg co 2 tyg. Chorzy nieleczeni wcześniej rysperydonem powinni otrzymać początkowo przez kilka dni preparat do stosowania p.o. w celu określenia tolerancji leku przed pierwszym wstrzyknięciem. U chorych leczonych rysperydonem p.o. co najmniej przez 2 tyg. należy rozważyć zastosowanie następującego schematu. Chorzy leczeni p.o. rysperydonem w dawce <=4 mg/d powinni otrzymać dawkę 25 mg i.m., chorzy przyjmujący dawkę p.o. >4 mg/d powinni otrzymać 37,5 mg i.m. Zwiększenie dawki z 25 mg na 37,5 mg lub z 37,5 mg na 50 mg należy rozważyć po stosowaniu co najmniej przez 4 tyg. wcześniej ustalonej dawki. Efektów zmiany dawki nie należy spodziewać się wcześniej niż 3 tyg. po wstrzyknięciu leku. Po pierwszym wstrzyknięciu leku należy przez 3 tyg. zapewnić wystarczająco skuteczne leczenie przeciwpsychotyczne, podając lek w postaci do stosowania p.o. Po tym okresie należy zaprzestać podawania leku p.o. lub w klinicznie uzasadnionych przypadkach w trakcie ustalania optymalnej dawki tymczasowo podawać p.o. dodatkowo 4 mg/d. Chorzy w podeszłym wieku: 25 mg co 2 tyg. W przypadku konieczności zastosowania leku u chorych z zaburzeniami czynności wątroby i(lub) nerek zaleca się podanie rysperydonu p.o. w dawce początkowej 0,5 mg 2 razy na dobę przez 1. tydz. oraz 1 mg 2 razy na dobę lub 2 mg raz na dobę przez 2. tydz. Jeśli dawka 2 mg/d jest dobrze tolerowana, to lek można podawać w postaci wstrzyknięć i.m. w dawce 25 mg co 2 tyg. Uwagi: Podczas stosowania rysperydonu nie należy spożywać alkoholu, prowadzić pojazdów ani obsługiwać urządzeń mechanicznych. Preparaty risperidone

Właśnie w powyższej wypowiedzi wynika, ze to powinno ustąpić i dlatego się nad tym zastanawiam, bo u mnie już 3-ci tydzień leci i dale szumi w uszach. Czy komuś przeszły te szumy w czasie trwania kuracji? Może te szum w uszach to wynik połączenia seronil + kofeina (kawa). Kiedyś słyszałem, ze kofeina źle działa na samopoczucie przy tego typu lekach. Witam, biore seronil 5 tygodni i szumy mam i nie ustepuja. nie mam pojecia czy one ustapiom.

Antydepresatn ja mam caly czas szum w uszach. Biore seronil od 5 tygodni. Szum mam od pierwszego dnia. Najpierw bralam 10mg teraz biore 40mg. Czuje sie lepiej, nie mam juz takich strasznych stanow lękowych. Pozdrawiam.