Cześć.
Jestem osiemnastoletnim chłopakiem, który woła o pomoc, poradę, rozmowę, cokolwiek...
Gdy stałem się świadomym nastolatkiem moją udręką w życiu stało się to że nie ma ono najmniejszego sensu.
Nie widzę niczego co mogłoby stać się dla mnie zainteresowaniem, nie mam marzeń, czuję wszystko inaczej niż inni...
Może to przez moją przeszłość? Czytałem wiele. Odkąd pamiętam tata jest alkoholikiem przez co rozwiedli się rodzice. Tragiczne
wydarzenia, których nie da się zapomnieć... Czasami się cieszę że to się już skończyło, ale też czasami czuję smutek że nie mieszkamy już razem :c W pracy i w szkole mi średnio idzie, albo gorzej niż średnio. Bywa tragicznie, a bywało naprawdę bardzo źle Nigdy też nie miałem dziewczyny i obecnie nie mam przyjaciół co tłumaczy że nie mam z kim porozmawiać. Nie potrafię żyć z ludźmi :< " Walczę " obecnie z nałogiem zwanym seksoholizm. Myślę że to przez to nie umiem żyć z ludźmi... To mnie ogarnia jak mojego tatę alkohol. Eh... Dużo by się jeszcze rozpisywać. Jak mam zmienić coś na lepsze? Jestem na to gotów i bardzo tego pragnę. Chciałbym trwać w pięknej miłości, ale gdzie jej szukać? Co robić? : v Pomóżcie...
