hana13

Ja też miałam wygórowane wymagania co do ludzi wokół, ale przecież żeby mogli mi pomóc to musieli by wiedzieć co mi jest a ja tak chętnie się nie dzielę swoimi uczuciami kiedy ktoś się pytał jak tam u Ciebie? odpowiadam zdawkowo -OK choć w ogóle nie było OK

na pewno masz rację, ale strach nie pozwala mi funkcjonować normalnie myśleć racjonalnie czekam na dzień kiedy będę mogła więcej kiedy wyrwę się z tego błędnego koła kiedy będę w stanie poprosić kogoś o pomoc boję się tylko że prędzej znajdę odwagę aby zrobić coś głupszego, nieodwracalnego

myślę, ale sam fakt zadzwonienia zapisania się do psychologa/psychiatry sprawia mi trudność brałam udział w terapii grupowej jakieś 3 lata temu nie potrafiłam się odnaleźć nie otworzyłam się na tyle ile chciałam i zrezygnowałam boję się odezwać, myśli kotłują mi się w głowie ale usta milczą jak zaczarowane

cześć, jestem na forum już od 3 lutego ale nie miałam śmiałości się przywitać nie wiem jak zacząć i od czego, potrzebuję wsparcia cierpię na depresję i fobie społeczną od 12 lat, przestałam się leczyć farmakologicznie jakiś czas temu i demony przeszłości wróciły, coraz częściej myślę o śmierci bo już nie mam siły, mam poczucie że nic mi nie pomoże, z nikim nie mogę pogadać o moich lękach nawet z rodziną choć mamę i siostrę mam wspaniałe dlatego szukam ludzi dobrej woli tutaj którzy mają podobne problemy, pozdrawiam