keijiro

A czy Polacy też w pewien sposób nie są uchodźcami przed biedą, bezrobociem, korupcją i ogólnym bałaganem panującym w tym kraju? Ciekawe, że Polaków specjalnie i z fanfarami się na emigracji nie przyjmuje (tylko wymaga kwalifikacji, znajomości języka), a islamskim imigrantom zapewniają żarcie, nocleg, oferują kursy językowe i zawodowe, a taki przeciętny Polaczek, jak sobie sam tam nic nie zorganizuje, to nikt się nim nie przejmie (bo nie wysadzi się w tłumie, albo nie podpali dzielnicy). To jest ta sprawiedliwość i tolerancja według Unii Europejskiej?

Nawet w biednej Hiszpanii, z tego co kiedyś czytałem każdemu bezrobotnemu przysługiwało 400euro.

Cóż, rozumiem jej rozgoryczenie, bo bezrobocie to straszna rzecz, zwłaszcza w tym kraju, gdzie znikąd nie masz pomocy, a słyszysz tylko wieczne (nawet, jeśli w dobrej wierze) pouczenia i pretensje ze strony innych. Ja już się uodporniłem, bo to nie pierwsze i zapewne nie ostatnie bezrobocie, które będę przechodził. Parafrazują pewną byłą panią minister "Sorry, taki mamy klimat".

Tyle żeby to chociaż w Polsce dostać, to musisz przepracować ponad rok na umowie o pracę i być zwolnionym z winy pracodawcy, a z tego co np. kiedyś czytałem o niemieckim Harz IV, to zasiłek (lub inne dotacje) dostają prawie wszyscy w trudnej sytuacji, choć ostatnio trochę zaczęli to ograniczać.

W Niemczech przynajmniej masz szansę dostać zasiłek i w ogóle jakąś pomoc. A w Polsce, jak nie masz pracy, albo tkwisz w słabo płatnej, to zęby w ścianę i kaplica. Poza tym z tego co wiem, jak ci nie pasuje do końca praca, którą wykonujesz w Niemczech, to (o ile dobrze znasz język) możesz się próbować przekwalifikować, a państwo niemieckie w części to finansuje, więc może pomyśl o tym. Na twoim miejscu, bez odpowiedniego planu, ani zabezpieczenia nie wracałbym do tego polskiego syfu, bo każdy, kto tylko może chce się stąd wydostać.

Ja nie kwestionowałem racji twojej bytności tutaj na forum. To, że się w pewnych kwestiach nie zgadzamy, nie znaczy, że nie masz się wypowiadać. Szanuję opinię innych.

No ja wiem, że taki urok jest forów internetowych, tyle że akurat to konkretne forum jest specyficzne i przeznaczone dla ludzi będących na życiowym zakręcie, może nawet na dnie. Więc pisanie takich głupot, że co z wami nie tak itd. po prostu jeszcze bardziej dołuje i sprawia, że się żyć odechciewa. Nie wiem więc, czego takie osoby tutaj szukają. Mają tyle innych for do wyboru, to się uwzięli akurat na to. Trochę to dziwne dla mnie. No jest to forum specyficzne, ale podejrzewam, że część tutaj ludzi (tak jak wszędzie w internecie) próbuje się trochę (nawet czyimś kosztem) dowartościować i odreagować swoje lęki i niepowodzenia. Poza tym zauważam, że kilka osób dość bezkrytycznie przyjmuje, to co usłyszy lub obejrzy w mediach, albo opiera się na tym co zaobserwuje w swoim otoczeniu i później się dziwi, że u kogoś może być inaczej.

Ja też się trochę wkurzam tymi niektórymi ludźmi, co tu piszą, ale przyjmuje to spokojnie, a nawet częściowo się z nich śmieje, bo nie raz będąc na bezrobociu czytałem i słyszałem pod swoim adresem podobne dyrdymałki. Taki urok już forów internetowych, a poza tym sprawdza się stare przysłowie, "syty nie zrozumie głodnego, a głodny sytego".

Proponuję czytać ze zrozumieniem, zanim się skomentuje. Ja zdaję sobie sprawę ze złych wyborów życiowych i próbuje coś zmienić, m.in. właśnie przez ciągłe dokształcanie się, próbowanie innych rozwiązań, ale nie będę brał pierwszej lepszej roboty typu market, produkcja czy ochrona, bo nie po to właśnie poświęcam swój czas i pieniądze, żeby stać w miejscu i się nie rozwijać (gdyż w tych pracach raczej kiepsko o jakieś zawodowe spełnienie), a poza tym do takich prac mogłem iść już dawno, bez męczenia się kolejną nauką i mógłbym siedzieć z założonymi rękami jak carlosbueno i także tutaj jęczeć. A co do bezproduktywnego pyszczenia i narzekania, to będę robił, tak jak mi się podoba.

To masz złe wrażenie, nigdzie nie napisałam, że uważam humanistów za nieudaczników i nie wiem skąd taki wniosek. Nigdy nie będę uważała, że ktoś kto się kształcił w jakimkolwiek kierunku jest przegrańcem, bo jakby nie było to jakakolwiek chęć zgłębiania wiedzy w jakikolwiek sposób jest chwalebna. Napisałam jedynie, że jeśli ktoś skończył 10 kierunków i pomimo tego nie potrafi znaleźć pracy, to musi być z nim coś nie halo, a to już zupełnie co innego. Podkreślałam również, że takie kierunki także są potrzebne. Na pytanie dotyczące osób, które "popełniły błąd" i wybrały taki kierunek już odpowiadałam. Takie osoby powinny mieć świadomość, że kraj nie może być zapełniony jedynie humanistami, którzy są potrzebni ale nie na tak dużą skalę, gdyby ciężej było się dostać na tego typu studia, to wtedy nie byłoby problemu z pracą po takich kierunkach i uczelnie gromadziłyby jedynie prawdziwych pasjonatów, a nie tak jak teraz, gdzie trafiają tam osoby z braku laku. Dodam, że ja też tak naprawdę wolałabym wykonywać jakąś humanistyczną pracę. Być np psychologiem czy pedagogiem i zarabiać na gadaniu przez cały dzień, ewentualnie marzyła mi się praca w bibliotece (siedzenie na tyłku, czytanie książek i dostawanie za to wszystko pieniędzy ) ale wiedziałam, że nie ma sensu iść na jakieś bibliotekoznawstwo, bo to mi wcale nie zagwarantuje takiej pracy. Tak jak pisałam wcześniej, to studia można traktować jako hobby, przecież są osoby, które kończą kilka kierunków, są emeryci, którzy nie mają zamiaru już pracować ale mimo to chcą się dokształcić Nie twierdzę, że każdemu musi się wszystko udać i spełnić swoje marzenia, bo zdarza się to rzadko. Dlatego twierdzę, że lepiej pogodzić się z rzeczywistością i zacząć uczyć się cieszyć z tego co się ma. W życiu jest mnóstwo spraw, których nie da się nasycić. Nie ważne jaki status w życiu się osiągnie, bo zawsze znajdzie się ktoś wyżej od nas, można wtedy spełniać ambicje (co według mnie mija się z celem bo nigdy nie będzie to miało końca) albo zacząć się cieszyć z tego co się ma. Najgorszym wyjściem jest rozpaczanie z powodu swojej sytuacji życiowej. Nie wiem jak ty, ale ja się nie będę pokornie godził ze swoim losem z powodu tego, że żyję w głupim zacofanym kraju o mentalności afrykańskiego Bantustanu. Nie uważam się za jakąś jednostkę wybitną, ale nie po to ciągle się dokształcam, poświęcam swój cenny czas i pieniądze, żeby brać i akceptować, wszystko to co mi dają i jeszcze uważać się za nieudacznika, bo poszedłem na nie takie studia, jakie sobie państwo pracodawcy życzą.

Być może nieprecyzyjnie się wyraziłem, ale nie oczekuję, że każdy po historii (lub po innej humanistce) ma pracować w swojej dziedzinie. Jednak po swoim przykładzie widzę, że ciężko jest nagle się przeistoczyć z humanisty w jakiegoś informatyka czy inżyniera, a ten kraj niestety tego w ogóle nie ułatwia, bo człowiek wywala kupę pieniędzy na kolejne studia podyplomowe (próbuje też odpowiadać na oferty pracy z tej samej branży co studia), nawet szuka jakichś bezpłatnych praktyk, żeby ugruntować wiedzę w praktyce i jest ignorowany, bo nie ma doświadczenia, ani nie kończył głównych studiów w tej nowej dziedzinie. I ja o tym pisze, że co ma w tym wypadku ze sobą człowiek zrobić?

Proponuje to uznać za hobby i przeznaczać czas na to po pracy zawodowej w innej dziedzinie. Łatwo powiedzieć, bo ja próbuje się przekwalifikować, ale nic mi to na razie nie daje, bo w tym kraju jest błędne koło, że pracodawcy nie chcą przyjąć do innej branży, jak się nie ma odpowiedniego papierka, a jak się ten papierek już ma, to odrzucają za brak doświadczenia, więc takie proste gadanie, przekwalifikowuj się, bądź elastyczny, a zawód wyuczony zostaw na hobby jest nieco naiwne.

Spokojnie, to taki ogólny powiedziałbym trend na forach internetowych, że ludzie kreują się na kogoś lepszego, niż w rzeczywistości są. Internet=względna anonimowość, więc gdzie, jak nie tu można się na chwilę dowartościować i odreagować?

Mam wrażenie, że wrzucasz wszystkich humanistów do jednego worka nieudaczników i przegrańców życiowych, bo wybrali studia (w większości) lekkie, łatwe i przyjemne. Oczywiście, zgadzam się z Tobą, że nasz system edukacji jest ułomny i część osób, która idzie na studia nie powinna w ogóle opuścić liceum ani zdać matury, ale zauważ też jak człowiek (w moim odczuciu jeszcze nie do końca dojrzały) w wieku 19 lat ma dobrze zaplanować swoją dalszą przyszłość w tak szybko i dynamicznie zmieniającym się świecie? Powinno istnieć już od gimnazjum jakieś rozbudowane doradztwo zawodowe, żeby naprowadzić młodych ludzi, jak odnaleźć się w zmieniających się trendach na rynku pracy. A teraz przechodzę do sedna, bo widzę że nie odniosłaś się do tego wcale. Co z osobami, która niestety popełniły ten błąd i skończyły studia humanistyczne, a które są powiedźmy pasjonatami tej dziedziny (np. historii), a nie mogą się w tym realizować? Czy każdy kto czuje, że ma dryg do historii albo innej humanistycznej dziedziny ma za wszelką cenę, kosztem powtarzania roku, niewątpliwej męki i znacznych strat finansowych iść na inżyniera, robotnika wykwalifikowanego, informatyka albo lekarza, jak się w tym kompletnie nie widzi, ani nie odnajduje? Dlaczego w Polsce tym ludziom nie daje się szansy na godne życie, tylko takie wegetowanie od stażu do śmieciówki, albo i jakiejś innej roboty na czarno? Widzę tak po twoich wpisach, że jesteś jedną z osób, której w życiu w miarę się powodzi (i bardzo dobrze), ale powtarzasz pewien taki schemat (który też u innych osób zaobserwowałem), że skoro mnie się udało, to musi wszystkim, a jeżeli nie to ktoś nieudacznik albo fajtłapa. Świat, ani rzeczywistość nie są tak zero-jedynkowe, jak ty to usiłujesz przedstawić.

No a w Polsce jest lepiej? Tyrka przez 12 miesięcy gdzieś na produkcji, w marketach, w ochronie po 10-12h (w świątek-piątek, często z bezpłatnymi nadgodzinami) za minimalną krajową? Rozumiem, że w tych warunkach kręgosłupy i stawy się nie uszkadzają, zwłaszcza w obliczu dostępu do wspaniałej służby zdrowia, jaką mamy tu w Polsce? Czyli według Ciebie człowiek po studiach typu historia czy politologia, powinien od razu się poddać eutanazji, bo to przecież jego wina, że nie czuł się na siłach, lub nie miał umiejętności (zdolności) pójść na studia techniczne, albo inne perspektywiczne. Ciekawe co powiesz o ludziach, którzy poszli na słynne (dotowane stypendiami przez rząd) kierunki zamawiane jak biotechnologia (które nie należą do łatwych), a po których nie ma pracy, bo w tym pięknym kraju nie inwestuje się za bardzo w innowacje i nowe technologie? Odnośnie kursów, to jak człowiek (który popełnił ten fatalny błąd i skończył studia humanistyczne) ma się próbować przekwalifikować, jak pracodawcy sami nie chcą przyuczać, a wymagają już gotowego produktu, który niemal z marszu usiądzie na stanowisku pracy i będzie robił za trzech? W takich Niemczech z tego co wiem jest tak, że człowiek nawet po 30-tce może pójść na kurs (finansowany częściowo przez państwo i pracodawców) i w jego trakcie odbywa płatną praktykę w danym zakładzie pracy i jeśli się sprawdzi, to później tam zostaje. Jak czytam takie wypowiedzi Twoje i podobnych Tobie neoliberałów, to się nóż w kieszeni otwiera, ale punkt widzenia, zależy od punktu siedzenia.