Saliach

Właśnie też nie rozumiem dlaczego schizofrenia.... Ostatnio staram się dbać o siebie, pije zieloną herbate, jem ciemne pieczywo, jogurty itp.. dopóki nie przyjdzie stres i go nie "zajadam":/

Swieczki, lampka solna, kadzidełka, olejki.. przed snem wyciszam umysł, staram się odprężyć.... rzadko pomaga:/ Ale bardzo dziękuję za rade:)

K. Tobie tez bardzo dziękuje:*

Dokładnie! budze się w środku nocy zapłakana i nie wiem gdzie jestem i że to tylko sen, czasami długo dochodze do siebie, bo sny są bardzo realistyczne

K. Staram się tak nie myśleć, ale On jest dla mnie dobry i kochany a ja Go krzywdze napadami złości, zazdrości itp, na które nie zasłużył, a nie chce tego, nie chce taka być. Boję się (powinnam wykreśłić ze słownika słowa "boję się"), że jeśli nie wezme się w garść i nie pójde do lekarza to Jemu zabraknie w końcu sił i odejdzie

bethi dziękuje:* Rozumiem tą różnicę:) Ostatnio wiele zrozumiałam, wiele On pomógł mi zrozumieć, nazwać.... dotarło do mnie, że takim obsesyjnym lękiem zadaje ból nie tylko sobie ale też tym, których kocham

Dokładnie o to mi chodzi, chce się starać, panować nad sobą i iść do lekarza.... On jest moją motywacją, moją siłą, najważniejsze, że mnie wspiera, chociaz nie jest Mu łatwo się odnaleźć w tej sytuacji.... Napisałam, że On zasługuje na kogos lepszego, w tym sensie, że na kogos kto nie ma problemów ze sobą

Kiedy jest mi źle, mój organizm bardzo różnie reaguje.... czasami nie potrafię w ogóle zasnąć, albo budzę się co godzine. Ostatnio przesypiam 12 godzin i dalej jestem śpiąca, albo koszmary... wystarczy drzemka w autobusie, albo chwilka po południu przy książce i już złe obrazy, ostatnio boje się w ogóle zasypiać

Afobam przepisał mi lekarz pierwszego kontaktu jak powiedzialam ze mam problemy i chcialam cos na uspokojenie.. Kazal mi tez isc do psychologa. Brałam go tylko jak bylam zdenerwowana.... i czułam się okropnie, zmęczona, półprzytomna, śpiąca, ale zasnąć było mi ciężko.. Chociaż podobne działanie mają na mnie niektóre uspokajające leki ziołowe jak za dużo na raz wezme, więc możliwe że to mój organizm inaczej je toleruje.

On decyduje za siebie.. ja tylko chce być dla Niego dobra, nie mieć ataków złości i histerii, nie bać się.. co w tym zlego, że chcę być dla Niego lepsza?

kasiek555 Bradzo Ci współczuje, nawet nie jestem w stanie wyobrazic sobie straty i bólu jaki preżyłaś.. Jednak sama mówiłaś że masz dla kogo żyć i masz też dla kogo się leczyć a dzieci to najpiękniejsza motywacja:) Wydaje mi się, że specjalista będzie w stanie ci pomóc, ważne, że sama zdałaś sobie sprawę, że tej pomocy potrzebujesz.... A na forum, że po kimś powtórze, zawsze są ludzie z którymi możesz pogadać:)

Może warto spróbowac tu zostać i stawić czoło codzienności? Wiem, że życie potrafi być okrutne, ale może to ma jakiś cel? Sama myślałam kilka razy o tym, żeby odejść, żebym już nie musiała wstawać rano z łóżka.. żebym już nie musiała żyć.... Nie wiem czy nie miałam odwagi żeby to zrobić, czy też właśnie miałam dwagę żeby zostać.... Zostańcie.. śmierć jest nieodwracalna.. spróbujcie znaleźć na tym świecie kogoś dla kogo warto zostać i kogo Wasza śmierć by unieszczęśliwiła..

Dziś mnie ucieszył Jego uśmiech:)

Myślałam, że odnosi się to do Twojego chłopaka. Odnosi się, ale nie rozumiem tego, że to niesprawiedliwe i że za niego decyduje....

Nie bardzo rozumiem co masz na myśli.... dlugiwiem, że na dłuższą mete to nie jest najlepsze wyjście, ale póki co nie wiem co robić