psycholog1980

W takim przypadku bardzo dobre rezultaty przynosi psychoterapia poznawczo-behawioralna. Bodziec, który teoretycznie powinien być dla Ciebie obojętny (widok bujającego się żyrandola, skrzypienie szafy) został przez Twój umysł zapamiętany jako coś zagrażającego. Trzeba te reakcje "przeprogramować", aby wygasić ten lęk i aby tego typu bodźce stały się dla Ciebie znów obojętne. Odbywa się to metodą treningu, a cała psychoterapia jest raczej krótkotrwała.

Po tytule postu widzę, że już się zdiagnozowałeś :) Natomiast to, co opisałeś wskazuje, że problem u Ciebie dojrzewał, rozwijał się wraz z Tobą. Piszesz o ograniczonym kontakcie z rówieśnikami, ale nie piszesz nic o relacjach w domu.. To naturalne, że przeżywasz rozstanie z dziewczyną - opisujesz związek z nią jako cudowne doświadczenie, jedno ze szczęśliwszych w Twoim życiu. Twój lęk ma z pewnością swoją przyczynę i jest ona gdzieś ukryta w Tobie. Leki pomogą Ci doraźnie, jednak sądzę, że warto pomyśleć o psychoterapii, która "działa" na przyczynę.