czołem...
jestem homoseksualnym bulimikiem z 3-letnim stażem, dodatkowo choruję na alkoholizm, zaburzenia osobowości wynikające z przewlekłego nadużywania alkoholu i łączenia go z lekami. od 3 lat sypiam wyłącznie na zopiklonie (7,5 mg); nie leczę się pod okiem psychiatry, sam dobrałem sobie 40 mg fluoksetyny rano, 5-10 mg klorazepamu wieczorem celem ukojenia natrętnych myśli i lęków, a wieczorem wspomniany już zopiklon. piłem ciągami, ostatni trwał miesiąc, problematycznie, bo nie potrafiłem przestać, spełniam symptomy alkoholizmu. do lekarza specjalisty w swoim mieście iść nie mogę, bo we wspomnianej placówce pracuje bliska mi osoba... mieścina też nie za duża, więc wszystko mogłoby się wydać, a moja perfekcyjna wizja siebie nie dopuszcza takiej opcji. tak bardzo chciałbym czuć się choć trochę lepiej z samym siebie, móc spojrzeć w lustro bez nienawiści, wstrętu, nie stroić się godzinami przed lustrem i nie oglądać godzinami swojego obrzydliwego ciała. tak bardzo chciałbym mieć kogoś, kto byłby przy mnie, ale jako jednostka nieakceptująca siebie jestem niezdolny do stworzenia dłuższej, stałej relacji... nie oczekuję pomocy, potrzebuję raczej wirtualnych przyjaciół, którzy nie będą ode mnie wymagać tyle, ile wymaga świat... pozdrawiam
