Tithiel

Nie zwierzam się jej, nie mamy dobrego kontaktu. Po prostu musialam jej powiedziec o chlopaku i sie zaczęło. Wiem, że muszę to przetrzymać ale też to, że muszą się poznać. Mój chłopak wie o wszystkim ale jego też to męczy. Jak mam ja choć troche do niego przekonać żebym mogła spędzać z nim więcej czasu?

Mam 16 lat. Nie zamierzam tego kończyć w żadnym wypadku. Moja mama potrafi być bardzo zla dla mnie tak jak to opisalam ale to tylko wtedy jak sie poklocimy, normalnie mówi, ze mnie kocha, caluje, zabiera na zakupy. Jest okropnie nerwowa. Uważa ze moj chlopak chce ode mnie tylko jednego i mnie zostawi z dzieckiem, ze bede samotna matka tak jak ona. Ale nie zdaje sobie sprawy ze jestesmy normalni, on to najrozsądniejszą osobą jaką znam.

Witam. Ojciec mojej mamy był alkoholikiem i rozwiódł się z babcią gdy mama była nastolatką. Moja mama przez to ma bardzo trudny charakter, jest wiecznie zdenerwowana i nie mogę znaleźć z nią języka. Dwa lata temu poznałam cudownego chłopaka, jesteśmy razem 1 rok i 8 miesięcy. Kochamy się i planujemy razem swoją przyszłość. Problemem jest to,że żyjemy w związku na odległość. Ufamy sobie w 100% i jesteśmy na prawdę udaną parą oraz nie mamy powodów do zazdrości czy dziwnych podejrzeń. Moja mama uważa, że on nie jest mi wierny a ja jestem pi*rdoloną marzycielką. Dodam, że mama nie jest z nikim związana i nawet nigdy nie była mężatką. Nie chce poznać mojego chłopaka i twierdzi, że nie będę się z nim spotykać. Za pare dni przyjeżdża do mojego miasta i wiemy, że będzie ciężko. Moja mama go strasznie nie lubi (nawet go nie zna i nie chce poznać) mimo tego, że przez znajomość z nim uwierzyłam w siebie i bardzo poprawiłam swoje wyniki w nauce. Co mam robić? Jak mam z nią porozmawiać (nie umiem się przed nią otworzyć)? Czy może zrozumieć, że krzywdzi mnie swoją postawą?