radekant

ansa

antidotum

Gdzie oni są? Ci wszyscy moi przyjaciele Zabrakło ich Choć zawsze było ich niewielu

ruina

Czekamy na dobre nowiny.

Rodzinę mam, ale jakoś nie reaguje na zgłaszane przeze mnie problemy. Moi przyjaciele są albo na cmentarzu, albo wyjechali za granicę i przestali być przyjaciółmi. Dlatego też jestem tutaj.

Przemęczenie + stresowe sytuacje życiowe = złe samopoczucie. Od kilkunastu tygodni czuję się samotny, opuszczony, czasem niechciany. Brak koncentracji i "niemożność" wykonania jednej, konkretnej rzeczy zaczyna mnie przygniatać. Miesiąc temu byłem u swojej Pani psycholog po kilku miesiącach przerwy. Strasznie się zdenerwowała na mnie, gdyż wróciłem do stanu sprzed 2-3 lat. Po 11 miesiącach w miarę normalnego życia z dniem 12.08.2014 roku wróciłem do leków. Nie jestem zachwycony, ale to jest mniejsze zło.

Jeśli masz możliwość "oddelegowania" syna zrób to bez wahania, choćby pod pretekstem wakacji i odpoczynku. Taki widok może być dla Niego zmorą do końca życia. Postaraj się w obecności kogoś bliskiego dla żony porozmawiać, wysłuchać co ma do powiedzenia. Przedstaw spokojnie swoje propozycje przy aprobacie osoby bliskiej. Docelowo zastanowiłbym się nad wizytą domową lekarza psychiatry, jednak ten temat również przedyskutowałbym z żoną i Jej rodziną. Na przymusowe leczenie moim zdaniem jeszcze dużo za wcześnie. Stawiam na farmakologię i terapię. Powodzenia Radek

Witaj Kamilu Myślę, że doskonale Cię rozumiem. Nie poddawaj się. Składaj CV i się nie zastanawiaj. Walcz o swoje. Pozdrawiam Radek

Z tym uzależnieniem to faktycznie może coś być. Dzisiaj z rana nie mogłem się doczekać przyjazdu do pracy i sprawdzenia, czy ktosik odpowiedział cosik. Jestem bardzo miło zaskoczony. Te forum żyje i ma się naprawdę dobrze. SUPEROS !!! Przy dzisiejszym słabym samopoczuciu jest pozytyw, który napawa optymizmem. Bardzo Wam dziękuję !!!

Właśnie widzę. Dziękuję za ciepłe przyjęcie. :-)

Witam wszystkich !!! Mam na imię Radek. Zajrzałem tutaj pod wpływem impulsu, chwili. Przeczytałem kilka pytań i odpowiedzi, uśmiechnąłem się i stwierdziłem, że jestem wśród przyjaciół. Większość tematów jest mi bardzo znajomych. Choruję od ok. 3 lat na nerwicę lękową i miewam stany depresyjne. Mam nadzieję, że będę mógł służyć tu komuś dobrym słowem, może ciekawym spostrzeżeniem. Po cichu liczę też na odrobinę wsparcia i otuchy z Waszej strony. Pozdrawiam Was wszystkich serdecznie