Witam, stwierdziłem, że się przełamię i odnajdę wśród ludzi podzielających mój los. Mam 23 lata, stwierdzono u mnie depresję i stany lękowe wobec ludzi, ciężko powiedzieć kiedy to wszystko się zaczęło. Osuwając się powoli na dno zgubiłem gdzieś swoją miłość, znajomych i chęć do życia, przez każdy następny dzień staram się tylko przebrnąć. Nie potrafię już nawiązywać kontaktów i utrzymywać ich na dłuższy okres czasu, czuję się gorszy od innych przez co kompletnie tracę pewność siebie. Atmosfera w pracy polepszyła się tylko dzięki działaniu Escitilu i Afobamu, bez nich nie potrafię normalnie funkcjonować, aktualnie mam mały kryzys finansowy, więc o wizycie u psychiatry mogę sobie tylko pomarzyć. Często oddalam się od rzeczywistości pod wpływem marihuany i alkoholu, czuję, że bez tego bym zwariował sam ze sobą. Każdy dzień wygląda identycznie, praca-dom-używki-sen, przestałem już liczyć dni i miesiące. Od dłuższego czasu męczą mnie bóle stawów, klatki piersiowej, głowy, niedowaga sprawia, że czuję obrzydzenie do siebie, nienawidzę patrzeć w lustro, czuję się jakbym sam sobie coś ukradł. Od 3 lat nie istnieje u mnie coś takiego jak życie towarzyskie, poza pracą z nikim nie rozmawiam.
Czasami czuję się jakbym był jedyny na świecie w takim stanie, mam nadzieję, że to forum choć trochę podniesie mnie na nogi.
Pozdrawiam,
M.
