BaartN

Na razie jakoś żongluję kłamstwami ale wiem, ze po dłuższym czasie nawet bardzo dobre ściemy mogą się skompromitować. Jak sporo wypiję alkoholu na imprezie to rzeczywiście zarywam, ale to tylko tak że zakładam maskę hetero i że lubię "kokietować" kobiety, ale zawsze wymawiam się od seksu. Zawsze mówię "sory jestem zajęty", kiedy wiem, że nie dojdą prawdy... -- 09 cze 2014, 01:52 -- BaartN, to Twój mentor, zostawiam was więc i odchodzę.. Żegnajcie, będzie mi was brakowało! O co Ci chodzi Nathallie?

eeh czyli patowa sytuacja

A znacie może jakiegoś dobrego psychologa z Poznania?

Nathallie wcale nie napisałem, że Ty piszesz z mniejszym sensem, jedynie zastanowiło mnie kilka słów w wypowiedzi tańczącej skarpetki. Bardzo Ci dziękuje ponieważ Ty pierwsza zainteresowałaś się moim problemem. Co do jakichkolwiek zmian: zawsze chciałem spróbować hipnoterapii. Są może takie ośrodki w Polsce, które się specjalizują w modelowaniu zachowań seksualnych?

Dziękuję za odpowiedź "tanczaca_skarpetka", jest ona najbardziej sensowna jaką kiedykolwiek słyszałem. Związek z kobietą nie wchodzi w grę, chociaż nie jestem najszlachetniejszą jednostką na świecie, to to już przegięcie potraktować tak osobę. Swoją drogą słyszałem, że istnieją związki geja i lesbijki w układzie że żyją przed wszystkimi jako małżeństwo a tak naprawdę jako przyjaciele, którzy tylko ze sobą mieszkają. Mimo wszystko chciałbym przynajmniej posiadać jakiś pociąg do kobiet. Ponieważ dziwne to uczucie czuć się w pełni facetem a nic nie czuć do kobiet.

Wiem, często myślę że psychologia poniosła porażkę w tego typu zaburzeniach. Ja natomiast myślę że mózg jest jak plastelina- można go modelować na różne sposoby. Jednak jeśli chodzi o orientacje seksualną nie zaleca się żadnych zmian w tym względzie, a jest przecież tyle osób, które chciałoby być jednak hetero. -- 08 cze 2014, 14:55 -- Nie wiem czy przeprowadzono skuteczne badania z użyciem hipnoterapii, słyszeliście o tym? -- 08 cze 2014, 18:29 -- Czy są jakieś ośrodki, które się tym zajmują?

Zaczynam właśnie terapię u psychologa jednak nie mam poczucia, że w znaczący sposób mi to pomoże. Obecnie przeprowadziłem się do dużego miasta ponieważ studiuję. Zarejestrowałem się na portalu randkowym i miałem kilka wpisów na temat spotkania ale mam wrażenie, że nie jestem jeszcze gotowy na to. Jeśli chodzi o kłamstwa, to aby były "dobre" przeczytałem sporo literatury z psychologii, NLP itp. Gotowe formułki w razie jakiejś wpadki, opanowanie ruchów rąk aby nie wyglądały na gejowskie, chodzenia, nawet ćwiczenie ekspresji twarzy przed lustrem.... Nawet jak jestem baardzo zalany to mam zakodowane, że nie zrobię nic kompromitującego. Oczywiście mam świadomość tego, że jest to nieetyczne, jestem na szczęście na tyle uczciwym człowiekiem żeby powiedzieć, że nie jestem uczciwy. Z drugiej strony wiem, że moje otoczenie prędzej chciałoby okłamywane niż poznać prawdę. Ludzie chcą żyć pięknymi iluzjami a nie gorzkimi prawdami. Właśnie to jest najbardziej dołujące, że gdybym się ujawnił problemów byłoby jeszcze więcej. Oczywiście każdy w życiu musi mieć jakiś krzyż... ale mój mnie przygniótł.

Dziękuję za odpowiedź. Co do kolegów to fakt że jedni by to zaakceptowali jednak z większością straciłbym kontakt. Nie chcę aby wszyscy (jeszcze teraz gdy kipi w mediach na temat homoseksualizmu) przykładali mi łatkę stereotypu homo i żeby była to jedyna rzecz, która mnie wyróżnia. Coming out w moim przypadku nie wchodzi w grę ponieważ pochodzę z małej miejscowości. Być może jestem po postu zwyczajnym tchórzem bojąc się reakcji otoczenia. Nie zrobię tego także z tego powodu, że mam kochających mnie rodziców. Często czytam na forach, że jeśli ktoś cie kocha to na pewno to zaakceptuję. Jednak jest to podejście egoistyczne i można odwrócić sytuację: nie narażę swoich rodziców i bliskich na wstyd i plotki tylko dlatego że mi się tak podoba, ponieważ sobie na to nie zasłużyli. Rozumiem także, że mój problem nie jest aż tak poważny w stosunku do problemów innych ludzi, ale coraz bardziej uniemożliwia mi to normalne funkcjonowanie w społeczeństwie. Udaję inną osobę niż tak naprawdę jestem, proszę mi uwierzyć, że jest to bardzo uciążliwe. Wszechobecność tematu w mediach powoduję, że przeciętnie kojarzy się gej jako wyautowany jednak ukrywanie się powoduje, że nie ma godziny podczas dnia żeby o tym nie myśleć. Tak to powoduję nerwicę i wszystkie objawy, które opisałem wcześniej. Co do związku z kimś zawsze się zastanawiałem jednak boję się, że ktoś może się okazać niedyskretny.

Witam! Mam 21 lat i mam problemy z akceptacja swojej orientacji - homoseksualnej. Powoduje to silny stres przez prawie cały dzień dochodzą do tego zaburzenia snu, trzęsące się ręce, potliwość i czasami biegunka. Zawsze chciałem być heteroseksualny, wcześniej interesowałem się nawet terapią konwersyjną/ reparatywną. Obecnie się ukrywam ze swoimi skłonnościami, często jestem zmuszony kłamać swoich przyjaciół, zmyślać pewne wydarzenia, oglądać się za dziewczynami. Powoduje to jeszcze większy stres i poczucie winy. Coraz częściej mam problemy z nauką, jestem nadmiernie rozkojarzony,nic nie mogę zapamiętać. objawy te potęgują się w sposób cykliczny. Dochodzą do tego często myśli samobójcze, chociaż teraz już nie traktuję na poważnie tego zrobić. Wcześniej lubiłem od czasu do czasu się zresetować alkoholem, marzyłem żeby zapić się i zasnąć, najlepiej nie budząc się już nigdy. Czuję się przygnębiony, jestem niezadowolony ze wszystkiego co zrobię, powiem, jak się zachowam itp. Wstaję rano i pierwsze co myślę to, że jestem zerem. Chciałbym rozwiązać przynajmniej poczęci swoją sytuację i jednocześnie się nie ujawnić. Czy jest to możliwe i jak sobie z tą sytuacją poradzić? z góry dziękuję za pomoc.