louie

little girl ...Nie obraź się ale to śmieszne dawki. 80mg-100mg ? W ogóle coś czujesz po takich dawkach.Nie zawracaj sobie nawet głowy jakimiś odwykami.Spokojnie to garniesz.

Nie zaczynaj od dużych dawek.Możesz tak zrobić np. za pierwszym razem 70mg nastepny 120 i trzeci już normalna dawka ... Niema sensu zaczynać od dużych dawek skoro na początku 150mg dobrze grzeje.Szanujmy tolerancję.

Dziękuje powodzenia również życzę -- 02 sie 2014, 17:48 -- Służę pomocą tak by sąsiedzi nie słyszeli to dodatkowa opcja

Będzie albo nie będzie.Zależy od chorego.Leki wcale nie działają na korzyść funkcjonowania.Będzie bardziej leniwy,bez motywacji by gdzieś wyjść no i masa snu , często nawet w ciągu dnia.Mam taką samą sytuacje , najlepszy znajomy zachorował ładnych parę lat temu a rok dwa lata temu u brata pierwsze objawy.Ataki przeważnie 2 razy w roku.Nie pozwól by odstawił leki i nie zapraszaj go na piwo , zapomnij o tym.Musi odstawić alkohol.To poważna sprawa , silne leki.U mnie też popijał sobie , odstawiał i dobrze się to nie kończyło. Napewno się zmieni.

siostrawiatru, nie rzucisz tego od tak, potrzebna jest ciężka praca, no i porządna terapia. pacz, z całym szacunkem, ale pieerdolisz głupoty, jeżeli będziesz tak mówić to napewno do tego wrócisz, dla mnie to co piszesz jest jedynie usprawiedliwieniem znam osoby które nie ćpają np. 20 lat i szczerze wątpię, żeby do tego wróciły Pokaż gdzie napisałem jakąś głupotę ? Nie napisałem , że zupełnie "nie" na 100%. Za opiatem zawsze będziesz tęsknił i pamiętał te uczucie do końca życia.Wróciłem po 3 latach i biorę regularnie pół roku , ciągi po 2-3 dni.Nie mam zamiaru odstawiać. Porównywanie czy wyjść trudniej z benzo czy kodeiny itp. moim zdaniem jest bez sensu.Ktoś może mieć większą słabość właśnie do kodeiny i jest wjebany a drugiemu trudniej odmówić benzo. Kwestia ćpuńskich upodobań.

Są Taaa ciekawe gdzie. Ja nie znam takiej osoby. Ało tutaj. To jaa. Dalej bez celu , nic się nie zmienia.Zero planów na przyszłość.Tylko praca ratuje.W weekendy leczę się opio. Do specjalisty nie pójdę. Tu gdzie jestem nie byłoby mnie stać na sesje tak podejrzewam no i ograniczenia językowe...nigdy tego nie przeskoczę. Piątek...czas się zgrzać...

Witam Nie nigdy nie korzystałem z żadnego wsparcia.Nie myślałem że będzie to problemem.Nie zastanawiałem się dlaczego tak jest aż do czasu gdy nie daje sobie już z tym rady.Nikomu nic nie mówię.Potrafię zamknąć się i po prostu leżeć bez chęci kontaktu.Teraz tym bardziej nigdzie nie wychodzę , nie mam tu żadnych znajomych zamknąłem się sam pod nakryciem mojego "marazmu". Zupełnie przestałem sobie dawać rady z tym problemem ...Szkoda że niewiedza po pewnym czasie potrafi być tak bolesna...

Witam Jestem nowy , więc miło mi poznać wszystkich obecnych. Przeczytałem część tematu i postanowiłem poradzić się odnośnie mojej sytuacji.Mam 25 lat. kryteria niskiej samooceny/odtrącenia pasują do mnie jak nic innego.Trudności z nawiązywaniem kontaktów/związków , brak celów , nadmierna wrażliwość...strach pomyśleć co jeszcze...Dwa razy porzucone studia.W dzieciństwie ojciec alkoholik,ale bez większej patologii , że nie miałem co jeść czy coś takiego jednak wszystko pamiętam.W szkole podstawowej też średnio dawałem sobie radę w kontaktach z rówieśnikami. Wcześniej nie miałem odpowiedniej wiedzy i myślałem że po prostu taki jestem , że to nie problem.Teraz każdy dzień jest coraz trudniejszy patrząc jak nie potrafię ułożyć sobie życia a proste czynności typu - złożenie cv gdzieś o prace czy wykonanie telefonu sprawiają trudności bo z góry zakładam że się nie nadaje.Czuje się słaby.Nikomu nic nie mówię , nie lubię rozmawiać o swoich problemach nie zwierzam się o tym nikomu.Widzę jak wszystko idzie w złą stronę.Do tego słabość do używek od 8-9 lat (nie alkoholu).Powróciłem do opioidów po 3 latach przerwy (kodeina) Biorę regularnie od miesiąca.Przestałem widzieć cel , sens.Tak jak wcześniej miałem jeszcze jakieś koncepcje na życie tak teraz zupełnie nie wiem co robić.Kiedy miałem jakiś pomysł by coś zrobić zawsze sprowadzano mnie na ziemie i go negowano "nie uda się wybij z głowy sobie te bzdury"(głównie w domu).Oczywiście brałem sobie to do serca i automatycznie rezygnowałem.Tak zostałem ciągle w tym samym miejscu.Chciałbym znaleść nowe otoczenie coś zmienić,zupełnie nie wiem od czego zacząć.Dodam że jestem w Anglii , mieszkam z jednym członkiem rodziny.Mam prace ale nie jestem zadowolony z pobytu tutaj a boje się , że znów wrócę do Polski i zwyczajnie nie dam sobie rady.Nie jestem w żadnym związku od 3 lat. Proszę o jakąś wypowiedź.Nie wiem czy to wyolbrzymiam , i tak powinno "być tak jak jest".Czy potrzebuje jakiejś terapii , wizyty ? Oczywiście widziałem zamieszczone artykuły i książki w tym wątku które zamierzam przeczytać. Z góry przepraszam jeśli w poście jest "chaos". Pozdrawiam.