PoeMman

to tylko sen: rozbawiłeś mnie. Dziękuję Ci za to. Człowiek nie jest stworzony do życia w samotności. Piszesz jakoś nerwowo z wyrzutami. Jeśli chcesz być lub jesteś pustelnikiem, to Twoja sprawa. Jak widzisz - większość pisze sensownie. KAŻDY DO ŻYCIA POTRZEBUJE DRUGIEGO CZŁOWIEKA, nawet jakby nie miałby się z nim wiązać na całe życie. Nie oceniaj człowieczku mojego stanu zdrowia. To nie licytacja, kto bardziej chory a kto mniej. Moja pointa do Twojej prześmiesznej wypowiedzi: 'lekarzu - ulecz się sam'. BEZ ODBIORU. Zapraszam innych nielicytujących się do udziału w dyskusji wątek z tego tematu.

Witam Pewnie kazdy z nas chcialby sie z kims zwiazac na cale zycie. Mowi sie, ze milosc nie wybiera, ale czy nie uwazacie, ze 'lepiej' zrozumie swoj swojego? Tzn. np. osoba chora na depresje wie co to jest depresja, a nie tylko przygnebienie. W moich dotychczasowych zwiazkach: chory (ja) - zdrowa (dziewczyna) nie bylo najlepiej. Chyba nie musze Wam opisywac. Zdrowy chorego niestety nie zrozumie. A Wy jak sie zapatrujecie na te sprawe?

Tak sie sklada, ze tez w listopadzie (kilka lat temu) mialem wiekszosc prob samobojczych. Dokladnej daty nie pamietam i nie chce pamietac.

Witam wszystkich! Na początku chciałbym wszystkich serdecznie pozdrowić. Myślę, że jest to odpowiednie forum, gdzie można wymieniać się pogladami dotyczącymi zaburzeń afektywnych i tym podobnych. Jest mi bardzo ciężko, nawet z ułożeniem kilku zdań, jednak postaram się coś z siebie wydusić. Jestem 26-letnim mężczyzną. Moje zaburzenia natury psychicznej to: nerwica, fobia społeczna, depresja, zaburzenia osobowości. W swoim życiu miałem kilkadziesiąt prób samobójczych (ponad 3 lata temu). Obecnie jestem w wielkim szoku i bardzo głębokiej depresji: śmierć Mamusi. Dostałem od życia wielkiego kopa. Sam potrzebuję pomocy, ale lubię pomagać też innym. Chciałem napisać więcej, ale ... ten mój powitalny wpis kończę łzami. Witam wszystkich w temacie bardzo gorąco - tylko swój zrozumie swojego.