Witam. Mam 40 lat i od pewnego czasu (5 - 6 lat) mam wrażenie, że totalnie marnowałem i marnuję swoje życie. Głównym powodem tego jest pewnie to, że nie mogę znaleźć normalnej pracy, mimo dobrego wykształcenia i dosyć specjalistycznego doświadczenia. Ale to nie jedyny powód. Od kiedy pamiętam, nie mam na nic ochoty i codziennie rano muszę się mocno motywować żeby wstać z łóżka. Nic nie wydaje mi się ważne i na niczym mi nie zależy. Moje życie rodzinne oczywiście też nie istnieje i nawet dzieci nie są w stanie spowodować, że zacząłbym patrzeć na świat bardziej optymistycznie.
Kiedyś miałem jakieś plany i nadzieje, ale teraz boję się zacząć robić coś nowego żeby nie przeżywać ponownie porażek. Nie mam jeszcze myśli samobójczych ale żyć tak dalej też się nie da.
