bones90

Zwykłe przejmowanie się mankamentami nie utrudnia ci w żaden sposób życia,co prawda może je utrudniać,ale tylko na jakiś czas,nie myśli się o nich przez większość dnia,i nie sprawdza się ich w lustrze. Osoby mało atrakcyjne też mogą zachorować na dysmorfofobie nie jest powiedziane,że na tą chorobę chorują osoby atrakcyjne.

Ja się lecze na dysmorfofobie od 2 lat tyle,że mam przepisany kod F42.1 nerwica obsesyjno kompulsyjna z zabarwieniem dysmorfofobicznym.Jak to jest u was,rozumiem,że się na to leczycie?Czy leki wam pomagają?Macie dni takie,że raz się czujecie ze sobą dobrze a drugiego dnia chcielibyście w sobie wszystko zmienić? Skupiacie się na jednej części ciała,czy może wasza"brzydota" zmienia swoje położenie?

Cześć.Jestem nowym użytkownikiem tego forum chyba dobrze trafiłem po od ponad 2 lat mam przepisany kod F42.1 Z tym,że z zabarwieniami dysmorfofobicznymi.Nie wiem czy ktoś z was wie czym jest dysmorfofobia więc może wyjaśnię ,aby było jasne. Dysmorfofobia-to paniczny lęk przed brzydotą często tą wyimaginowaną chorzy skupiają się na swoich wadach wyolbrzymiają je do sporych rozmiarów czasem,dochodzi do urojeń.Cierpiący na to zaburzenie dość często podejmują obsesyjno kompulsywne zachowania,z tym,że obsesja dotyczy ich wyglądu,a kompulsje to ciągłe sprawdzanie się w lusterku,maskowanie urojonych defektów. Mam 24 lata u mnie choroba rozwijała się już w latach szkolnych,nigdy nie czułem się ze sobą dobrze,tyle,że kompleksy,które miałem nie utrudniały mi tak bardzo życia jak teraz,jestem w trakcie leczenia jak na razie bez rezultatów,zawsze znajdę w sobie coś czego nie bedę akceptował na tyle,że będzie mi to utrudniało normalne funkcjonowanie.Czy ktoś ma to samo co ja?