Jestem DDA, mam 19 lat.
Mój problem polega na tym, że nie umiem nawiązać normalnej znajomości. Zawsze jak nawiążę cienką nić porozumienia z kimś, w środku zaczynam panikować i robię wszystko, żeby ktoś mnie polubił. Nie umiem z nikim spontanicznie, naturalnie porozmawiać, przebywać sam na sam, co mnie dobija. Każdą moją znajomość z chłopakiem tak zepsułam. Za bardzo się spinam i skupiam na tym, żeby na siłę cokolwiek wymyślić. Kiedy spotykam się ze znajomymi, jestem najbardziej zdystansowana, a broń boże jak mam zostać z kimś sama. Umiem się tylko uśmiechać, w środku jestem spanikowana. Serce mi wali, jestem zestresowana. Nie mam ‘luźnych myśli’. Nie wiem co jest normalne, zastanawiam się czy ktoś nie uzna czegoś co powiem za żenujące, głupie, banalne. Muszę wszystko sto razy przemyśleć, a w końcu uznam, że to i tak jest głupie, więc nic nie mówię. Proszę o pomoc, jakieś porady, nie wiem co mam robić.
A.
