Hej
O, jak bym czytała o sobie. Choruje na depresje od 9 lat dwa epizody z lekami, dosyc cięzkie ale ostatnio pare lat radziłam sobie bez lekow, nie było idealnie ale znośnie, a teraz znowu i o ile z typowymi obiawami typu niechec, smutek i cała rezszta sobie radze (chyba nauczyłam się z tym zyć) to tym razem rzuciło mi sie na umysł. Przeraza mnie to i gdyby nie to, ze mam ostatni gwizdek na dziecko (wzgledy zdrowotne, duzoby gadać)to juz dawno przyjmowałabym pewnie leki bo jest nieznośnie. A do rzeczy, to nie jest to tylko brak koncentracji ale mieszaja mi się słowa, czasmi w srodku zdania nie wiem co mam dalej powiedziec, zajarzenie jaki mamy miesiac zajmuje czasem pare sekund, albo na przykład ide do kuchni z zamiarem wyrzucenia smieci do kosza a w miedyczasie pomysle, że zjem wafelka lezącego na stole, a w efekcie biore go i zamiast do buzi kieruje go do kosza tak jakby info w mozgu sie mieszały Nie dzieje się to ciągle ale coraz wiecej mam takich sytuacji. Tak jakby moj mozg działał na zwolnionych obrotach a zanim coś zajazre to ło matko. szlag mnie trafia i dodatkowo się nakrecam, że pewnie dzieje się coś złego i staje się nienormalna (przepraszam za wyrazenie) i zaczna sie dziać ze mna dziwne rzeczy. Tak naprawde chciałabym aby ktos powiedział mi, że to nic takiego , normalny objaw depresji i jak tylko mi sie poprawi to minie. Moze nie nakrecałabym się chociaz dodatkowo.
Pozdrawiam
