Od ponad roku jestem w związku z kobietą. Mieszkamy od siebie daleko, dlatego więcej czasu spędzamy przed komputerem czy telefonem, z tego względu też nie miałem okazji poznać jej rodziny, co działa w dwie strony. Chciałbym dzielić się z nią wszystkim, dlatego sądzę, że powinienem jej powiedzieć przez co przeszedłem i że tak naprawdę nie miałbym jej komu przedstawić. Często powracamy do tego tematu, ale każda taka rozmowa kończy się słowami 'porozmawiajmy kiedy indziej'. Dzieciństwo było dla mnie naprawdę bolesne i nie potrafię z nią o tym rozmawiać. Ojciec pił i wyżywał się na mnie i na mamie, każda jedna rzecz potrafiła być wymówką do kłótni. Każdym jednym przedmiotem potrafił mnie uderzyć. Czasami ubiegał o mój dotyk i sam chciał mnie dotykać. Przesiedział w więzieniu 7 lat, niedawno wyszedł i od tej pory mnie nęka. Moja mama była ciężko chora czego skutkiem była jej śmierć. Oczywiście wszystko się na mnie odbiło i nadal odbija, podjąłem się terapii i uczęszczam na rozmowy indywidualnie.
Jest dużo spraw o których chciałbym z nią rozmawiać, ale kiedy zaczynamy ten temat, nie sposób znaleźć odpowiednich słów, stresuję się i mam ochotę zakończyć temat. Problem jest też w tym, że ja sam od siebie nie powiem o tym, a ona nie chce na mnie naciskać, chociaż tak byłoby łatwiej. Proszę o jakieś rady, cokolwiek.
