witam.jestem mężatką,mam wspaniła 2 -letnią córe,ktora kocham nad zycie,a w styczniu 2008 r. urodzi mi sie drugie maleństwo...wydawałoby sie ze w zyciu mi nic nie brakuje....z męzem układa sie roznie.od pewnego czasu jestem w totalnym dolku,płacze po kryjomu,mowie do siebie,mam bardzo czesto mysli samobójcze...wiem ,ze pomyslicie co za idiotka nosi w sobie dziecko achce sie zabic...ale tak jest.ciezko mi strasznie,mam lęki związane z podwojnym macierzynstwem, ztym ze mąż mnie w koncu zostawi (ostatnio przynajmniej raz w tyg.znika gdzies na noc...)!strasznie boje sie życia,kontaktru z ludzmi i nawet teraz pisze to i mysle zeby trzasnac dzrzwiami i uciec....gdzies gdzie mnie nikt nie znajdzie!pomozcie prosze!naprawde jest ze mną coraz gorzej!juz mnie nawet nie cieszy usmiech i uscisk wlasnego dziecka....
