Josephine30

dawno mnie tu nie było, bardzo dawno - pewnie nikt mnie nie pamięta, ale nie ważne muszę się wyżalić i nie mam komu i nie mam gdzie ostatnio jestem jakby rozdwojona choruje od kilku lat na ChAD na dzień dzisiejszy czuję się dobrze, jestem dobrze prowadzona, mam dobre leki wreszcie czuję się jak normalny człowiek ( no prawie) jak dotąd miałam oparcie w dwóch osobach, w przyjacielu i przyjaciółce - oni wszystko o mnie wiedzieli najpierw wykruszył się mój przyjaciel , przeprowadził się do innego miasta i tak jakoś wyszło, że się prawie nie kontaktujemy ze sobą sprawa jest skomplikowana, bo on jest jednocześnie moim szefem drugą osobą była moja przyjaciółka, która mieszka od zawsze 400 km ode mnie poznałyśmy się na studiach podyplomowych i od tamtej pory sie zaprzyjaźniłyśmy ostatnio Kamila zaczęła mieć do mnie pretensje ze się nie chcę z nią spotykać zaczęła podważać zasadność naszej przyjaźni stwierdziła nawet ze musi zrewidowac o niej nasze zdanie a teraz pojechała sobie do innej przyjaciółki swojej i ma mnie totalnie w dupie jest mi z tym strasznie żle, z tym co się dzieje jak dotad miałam w niej oparcie a tera czuję, że to wszystko sie rozleci i nie zostanie mi już nikt. i jakoś tak to się w moim życiu dzieje moja terapeutka mówi, ze daję ludziom za dużo i oni to wykorzystują a jak ja potrzebuję od nic pomocy to oni nie mogą stanąć na wysokości zadania jest mi strasznie żle siedzę teraz na uczelni, na przerwie pisząc wiadomość, bo mam nadzieję, ze ktoś mi odpowie, ze ktoś mnie zrozumie, ze nie będę taka sama