evvelinka

Też mam takie szarpnięcia :/ Do niedawna wiedziałam jak to jest normalnie i jest to cudowne. Zwykły człowiek nawet sobie nie zdaje sprawy jakie ma szczęście, że może sobie normalnie chodzić i wyjść do sklepu. Docenia się to dopiero jak się to straci.

Muszę do was niestety wrócić, bo nie mam gdzie pojęczeć, a nie chcę denerwować mojego chłopaka. Wszystkie objawy mi wróciły. Znowu mnie buja na wszystkie strony jak chodzę. Dziś wieczorem miałam atak paniki od zmienionego czucia w nodze. Zawsze wariuję jak pojawiają mi się nowe objawy. Nie wiem czy to od jamistości na którą choruję czy od czego, ale mam się coraz gorzej. Mam straszne huśtawki nastroju i czuję się totalnie zamroczona jak chodzę. Żyć mi się odechciewa Jutro jadę na rezonans.

Ooo też to mam. Po ciemku jest gorzej. Już się cieszyłam, że wszystko ok, ale niestety wszystkie objawy wróciły. Chwieje mnie strasznie. Najgorzej jest na ulicy, na otwartej przestrzeni. Byłam wczoraj u neurologa, kazał chodzić z zamkniętymi oczami i po obserwacji stwierdził, że nie jest tak źle, że równowagę mam na pograniczu, a ja dosłownie chwieję się na wszystkie strony. Aż muszę przystanąć czasem, bo szok tak mnie buja. Tak się nie da żyć!

A to ja wam powiem, że też miałam tk i wszystko czyściutkie. Ale się uparłam i poszłam na rezonans. Widziałyście kiedyś obrazy z obu? Mój neurochirurg mi pokazywał na monitorze.. tk to jakaś rozmazana plama i można się domyślać co tam jest, w rezonansie widać dosłownie wszystko. No i po rezonansie okazało się, że mam 9 zmian demielinizacyjnych w mózgu - jak przy stwardnieniu. To był szok. Kolejny, bo w rezonansie kręgosłupa okazało się, że mam jamy syringomyeliczne, co jak dla mnie jest chyba gorsze. Byłam w szpitalu na punkcji i stwardnienia nie mam, a mój neurochirurg twierdzi, że to jakieś stare zmiany, nieaktywne i mogą mieć jakiś związek z neuroinfekcją albo pasożytami. Z kolei na jamy w rdzeniu nic nie poradzę, mogę je tylko obserwować po wykluczeniu Arnolda Chiari bo na to to jeszcze robią jakieś zabiegi. Wykluczyłam. W jamistości praktycznie się tylko czeka końca i modli żeby nie było gorzej i żeby jamy się nie powiększały. Jak na razie nie czuję temperatury od pasa w dół po prawej stronie i mam jakieś dziwne błyski w oczach i czarne kwadraty, ale staram się nie zwracać na to uwagi bo bym oszalała. Chyba od kiedy to wszystko wiem jest lepiej, bo w sumie lepiej wiedzieć niż tak żyć i się ciągle zastanawiać czemu człowiek nie funkcjonuje normalnie. A tak się wypłakałam, wystresowałam i na razie mam trochę spokoju. Jeżdżę w góry, chodzę na spacery, pracuj sobie w domu.

Jest dużo lepiej na razie. Są jeszcze dni kiedy mnie chwieje, ale już nie tak. Ostatnio przez całe 3 miesiące nic mnie nie zachwiało, teraz trochę wróciło. Nie czuję za to temperatury w prawej nodze. To chyba coś z kręgosłupem. Na chwianie pomogły mi: euthyrox - lek na hashimoto (autoagresywna choroba tarczycy, którą mam) i chodzenie z kijkami (nordic walking). O wiele bezpieczniej się czuję chodząc z nimi po lesie, staram się częściej spacerować. Staram się też nie przejmować swoimi objawami, bo po prostu nie będę już nigdy zdrowa i tyle. Im mniej o nich myślę tym lepiej dla mnie. Jakbyś chciał jakąś pomoc, pogadać czy coś to pisz.

Hej co tam u was? Ja dostałam polecenie od endokrynolog żeby iść na usg piersi, ale się boję Zrobiły mi się pod pachami jakieś zwłóknienia, w dotyku jakby guzy i mam iść to zbadać. Podobno niegroźne, ale mam sprawdzić o co chodzi Zazdroszczę zdrowym ludziom U mnie ciągle coś się dzieje.. jakieś szpitale, rezonansy, u ginekologa nie byłam już ze 3 lata, bo się boję, że znowu mi powie, że muszę iść na operację, a powie, bo na rezonansie kręgosłupa lędźwiowego już było coś znowu widać na jajnikach. Mój okres trwa 2 dni od tych 3 lat, boję się, że po kolejnym grzebaniu przy jajnikach w ogóle go stracę. Pieprzona endo, ciągle żyję w strachu

Boże to przerażające. Mój kochany ostatnio narzekał, że boli go bok już od jakiegoś czasu, ale jest zbyt zajęty mną żeby się przebadać. Jutro bez dyskusji zapisuję go na usg i do kardiologa, bo u niego zawały rodzinne.. aż się zaczęłam bać.. gadałam właśnie ze znajomym na skypie i po moim dobrym nastroju nie zostało nic.. zjebał mi nastrój totalnie :/ Ach jestem taka chwiejna.

Hej co tam u was? Zaraz sobie poczytam co tam naskrobaliście przez ostatnie dni. Ja właśnie skończyłam jeden z trzech kursów na które się zapisałam i czuję się super. Po pierwsze, że przetrwałam siedzieć tam i chodzić i przebywać między ludźmi i w ogóle. Po drugie prawie żadnych dolegliwości oprócz krwi w kale wczoraj, ale to chyba hemoroidy w każdym razie mało rzeczy robi teraz na mnie wrażenie. A po trzecie dowiedziałam się tylu ciekawych rzeczy, tyle inspiracji, nadziei.. Jutro mam przerwę, a w weekend kolejny kurs i tam w każdy weekend marca :) Ale jest miło, więc się nie boję. Dzwoniła też wspólniczka z kolejnymi żalami, a tak było dobrze mieć spokój.. mamy pogadać w maju, zobaczymy.. na razie jestem zbyt rozgoryczona żeby myśleć o pracy z nią.

Czytam i nie rozumiem co.. nie miałam tak nigdy.. tzn. nie aż tak, a poza tym nie mogę się na niczym skoncentrować, czytam o kilka razy, nie mogę się wysłowić i nic ciekawego powiedzieć.. czuję się tępa.. beznadzieja :/ O to powodzenia u psychiatry. Ja od wtorku idę na kurs i to dopiero będzie wyzwanie wytrwać te 2 miesiące.

Czuję się taka głupia i bezwartościowa :/

A tam my tu o wszystkim gadamy, nawet o problemach rodzinnych. Choroby też niektórzy z nas mają stwierdzone także nie ma się co zastanawiać, wyrzucaj z siebie co masz tu_i_teraz.

Moi rodzice się martwią, bo ona ma dziecko i ma teraz mieszkać z nami i to ich największy problem, ale gdyby wiedzieli to, co ja to chyba by ich to zabiło. Jej dziecko to malusieńki problemik w tym wszystkim. Nikt sobie nawet nie zdaje sprawy w jakie gówno on się wpakował. Ja nic rodzicom nie mówię, czekam aż pogadam na osobności z nią i z nim; ale jak moje podejrzenia się potwierdzą to będę musiała komuś powiedzieć, bo życie i zdrowie jest ważniejsze niż prywatność.

No właśnie teraz to już w ogóle nie wiadomo z czego. Jedyna możliwość choć mało prawdopodobna to, że jamy są wrodzone; a druga to jakieś pozapalne tak jak i zmiany w głowie. Wiem, że jednym z czynników sprzyjających temu jest rozszczep kręgosłupa, który ja nawet do niedawna nie wiedziałam, że mam. Cholera wie w każdym razie nic z tym nie mogę na razie zrobić, muszę czekać aż będzie naprawdę źle. -- 04 lut 2015, 20:26 -- Nawet mi nie mów takich rzeczy.. ja się właśnie martwię, bo nie wiem co jest. Kilka dni temu chciał pożyczyć 500zł, teraz na gwałt chce przeprowadzić swoją dziewczynę do nas do domu rodziców na czas wynajęcia mieszkania. Mama mówi, że on nic nie je, schudł i się martwi - dziś z nią rozmawiałam i boję się czy nie jest chory albo czy nie grozi mu niebezpieczeństwo. Co do moich objawów to problem z czuciem temperatury lekarz twierdzi, że jest od tych jam w rdzeniu kręgowym. Od chyba już ponad miesiąca mam ciepłą prawą nogę, jest wrażliwa na zimno i gorąco i nie czuję w niej temperatury, podobnie jak po prawej strony ciała od łuku żebrowego w dół. Obawiam się, że mi to już nie przejdzie.

A skype masz?

Kupiłam na allegro po raz pierwszy kody po 17zł za sztukę, czyli za 2 bilety w sumie ok. 35zł zamiast 62 bo tyle kosztuje bilet w weekend :) Kod wymienia się w kasie na bilet. Też mam problemy rodzinne pralinka, znowu się denerwuję z powodu brata i też nie widzę wyjścia. Dręczy mnie to wszystko na maksa. Czuję się jak w jakimś filmie.