Witam
Mam pewien problem. Otóż jestem w związku z moją kobietą, z którą jestem już niespełna 4 lata. Od pewnego czasu moja kobieta zachowuje się niecodziennie, pamiętam, że na początku związku, i nawet po dwóch latach tak nie było.
Mianowicie ma ona permanentnie zły, depresyjny humor. Przeszukaliśmy internet i objawy zgadzają się z tymi, które mają chorzy na dystymię. Ostatnio doszło do sytuacji, w której powiedziała ona, że już sobie nie daje z tym wszystkim rady, że nie widzi nic, co dawałoby jej jakąś większą radość. Mogłaby leżeć cały dzień w łóżku i patrzeć się w jeden punkt, zaraz po przebudzeniu jest zmęczona, nic jej się nie chce. Jak musi wyjść z domu to ogarnia ją niechęć. Przez to, że ma niską samoocenę i niechęć do wychodzenia z domu prawie wcale nie widujemy się wspólnie ze znajomymi. Ma ona też problemy z zasypianiem. No typowe objawy dystymii...
Chciałbym jej pomóc. Zaproponowałem, żeby poszła do psychologa lecz ona stanowczo odrzuciła tę propozycję, gdyż mówi, że nie potrafiłaby się otworzyć przed tym człowiekiem - dokleiłaby sobie sztuczny uśmiech i mówiła, że nic się nie dzieje.
Czy da się jej pomóc jakoś bez udziału psychologa? Mi już pomysły się kończą - staram się aktywizować nas jak mogę, organizować czas jak najbardziej różnorodnie, ale nie dość że spotykam się z niechęcią do moich pomysłów, to czuję, że ona tego nie docenia.
Jak można Jej pomóc? Macie jakąś propozycję?
Pozdrawiam
Krzysiek
