Cześć,
jestem tutaj bo zdałam sobie dziś sprawę że mama taki sam problem jak Wy, mam naerwicę lękową.
Mam 23 lata, zawsze byłam nerwowa, ale ostatni rok był dla mnie ciężki, teraz mam trudną sytuację na uczelni i myślę że to jest jednym z głównych powodów.
Od dziecka miałam przerost ambicji, i w liceum naprawdę nieżle oberwałam na tym(potrafiłam tak sobie wmóić chorobę że rzeczywiście zachorowałam) a wszystko po to by nie być w szkole, nie być wyśmiewaną(przez inne koleżanki), że tak bardzo jestem ambitna a jakoś nie iwdać tego po ocenach.
Kilka wizyt u psychologai praca nad sobą załagodziły to, nie miałam większych problemów ze stresem aż do teraz. Przez kłopoty na uczelni stałam się bardziej newrowoa i coraz bardziej zaczęłamsię wszystkim przejmować. Około 3 tygodni temu miałam "1"
atak nerwicy. Po porażce, nie mogłam wziąć się w garść, potrafiłam płakac kilka godzin, a kiedy się już uspokoiłam, nie mogłam się na niczym skupić, byłam jakby w obcym świecie, czegoś się bałam, ale nie wiem czego, do tego ostry ból w klatce piersiowej i tętno ponad 100.
Teraz coraz częsciej zdaża mi się mieć takie sytuacje, tzn, bez ataku płaczu, ale serce nadal wali mi jak młot, boje sie co bedzie dalej, w ogóle w przyszłości, boję się że ktoś uzna mnie za wriatkę przez i czuję jakbym nie była sobą.
Teraz wiem, że to nerwica lękowa.
Trzymajcie za mnie kciuki, aby mi się udało i zebym jak najszybciej znalazłam psychoterapeutę.
Pozdrawiam
Lusia
