Witam wszystkich, od jakiegoś czasu czytam te forum o fobii społecznej i tylko się uświadomiłem że ten problem dotyczy też mnie. Ja największe problemy mam jeżdżąc autobusami kiedy wsiadam a jest już sporo osób to czuje jak wszyscy się na mnie gapią, jejku ile razy dochodziło do tego że wsiadam do autobusu kasuje bilet i nagle dostrzegam że ktoś się na mnie patrzy, od razu robi mi się gorąco, pocę się a to wiadomo jeszcze bardziej nakręca aż w końcu na najbliższym przystanku uciekam rozwalony psychicznie i wole iść do domu nawet kilka kilometrów na nogach niż zmierzyć się z tym cholernym lękiem przed oceną ( negatywną) przez tych ludzi co się gapią, zauważyłem że jak są to osoby dorosłe, starsze to jest ok ale jak są to młode osoby( minimum dwie) a zwłaszcza dziewczyny które się patrzą i rozmawiają ze sobą to od razu myśli że gadają o mnie, dodam tylko że nie jestem jakiś brzydki ale mam specyficzną urodę że tak powiem, bo mam ciemną karnacje i latem jest najgorzej a i zimą mam ciemną skóre i to mi nie daje spokoju, doszło już do tego że ubieram się tylko na szaro i czarno (żeby się jak najmniej rzucać w oczy) ale to i tak nie pomaga i mam ciągle te uczucie strachu. Nie rozpisuje się bardziej bo to jest tylko o jednej sytuacji napisane a obecnie takich różnych sytuacji jest dużo więcej aczkolwiek objawy mam zawsze takie same czyli lęk, obawa przed oceną przez ludzi, obecnie nie pracuje, praktycznie nigdzie nie wychodzę a znajomi których jeszcze nie straciłem przez tą dolegliwość powoli też znikają (unikam ich), poważnie rozważam nad pójściem z tym do lekarza bo czuje po sobie że jest coraz trudniej, że to co jeszcze do niedawna było dla mnie czymś normalnym teraz jest drogą przez piekło. Mam pytanie do tych którzy są dłużej w temacie, co mi radzicie? Bo czuje że mam chęci żeby się z tym zmierzyć, życie mam tylko jedno i nie chce go przeżyć samotnie zamknięty w czterech ścianach...
