Witajcie
Zacznę od tego ,że mam 21 lat i 2 lata temu leczyłem się na depresję. Uważam ,że psychiatra do ktorego chodzilem byl niekompetentny - mam wyrazne objawy czegoś pokroju socjofobii ( lęk, brak jakichkolwiek kontaktów towarzyskich, niezdolnosc do wyrazania uczuć, napady paniki bez przeczyny bądź użalania sie nad malo waznymi wrecz smiesznymi sprawami). Na chwile obecna deperesja zeszla na 2 plan.
Od jakiegos czasu moj stan zaczal sie pogarszac. Pojawiły się nadmierne fantazje - sny na jawie w ktorych na kilka/kilkanascie sekund trace kontakt z rzeczywistość. Do tego kilkusekundowe zaniki świadomości po ktorych jestem przez chwile zdezorientowany. Bardzo sie boje by nie doszlo do sytuacji iż w miejscu publicznym dojdzie do czegos takiego. Mam tez bardzo dziwne i nieprzyjemne uczucie - uczucie w ktorym polaczenie miedzy cialem a umyslem slabnie - mniej wiecej tak jakby kontrola nad cialem wymagala coraz wiekszej koncentracji i uwagi ktorej nie moge juz poswiecic. Depresja jest chotyczna - raz czuje sie dobrze chwile pozniej gorzej i tak w kółko. Nie wiem co o tym myśleć. Wiem ,że to co napisalem moze być smieszne lecz naprawde - bardzo ciezko mi sie z tym zyje.
