Witam. Mam na imię Marek. Mam 23 lata i jestem studentem. Zarejestrowałem się na forum żeby poradzić się w paru problemach przed przyszłotygodniową wizytą u psychiatry i po prostu „wygadać się”. Mam stwierdzoną (przez psychologa) depresję i fobię społeczną. Jednakże jest to dość nietypowa depresja, dlatego też ten psycholog doradził mi w końcu wizytę u lekarza. Trochę się boję,że to coś poważniejszego.
Moim głównym objawem nie jest smutek, myśli samobójcze (chociaż takowe miałem, ale minęły) ale pustka emocjonalna (która czasem mija jednak mam wrażenie, że emocje które wracają są tak jakby za szybą), spowolnienie „życiowe”(problemy z dłuższymi wypowiedziami, generalnie z mówieniem,często również się zacinam), z pamięcią(mam problemy z przyswajaniem wiedzy na studiach, zdarza mi się zapominać prostych rzeczy np. wydarzeń sprzed kilku dni, mam luki w pamięci), brakuje mi również spontaniczności w reakcjach i jestem apatyczny( to jest mocno niepokojące, bodźce emocjonalne na mnie słabo działają), jestem tak jakby otępiały, przez problemy z koncentracją często podczas rozmowy „zwieszam się” tzn. ucieka mi wzrok gdzieś w dal (jak ktoś do mnie mówi mam wrażenie, że tego nie rozumiem, chociaż te objawy ujawniają się głównie w rozmowach z osobami których nie znam albo słabo znam) .
Izoluję się również od ludzi (głównie brakuje mi inicjatywy, ale również zdarza mi się unikać ludzi których znam – to jest dla mnie dziwne),chociaż z dobrymi znajomymi pomimo braku inicjatywy lubię spędzać czas. W rozmowach z ludźmi których nie znam czuję dystans emocjonalny (mam wrażenie jakbym był za jakąś szybą), co kompletnie uniemożliwia mi poznanie ich.
Proszę żebyście mi doradzili i uspokoili przed wizytą u lekarza, czy te objawy mieszczą się w ramach depresji i fobii społecznej Strasznie się boję, że to coś więcej. Pozdrawiam wszystkich.
