Witam to mój pierwszy post na forum więc morze opowiem krótką swoją historię. Nazywam się nie ważne jak i mam 17 lat. Jestem bardzo chudy (skóra i kości) oraz mimo wieku wyglądam jak gimnazjalista. Problemy z depresją rozpoczęły się gdzieś w 4 klasie podstawówki. Wszyscy moi koledzy z klasy zaczęli szybko rosnąć a ja stałem w miejscu (cechą mojej rodziny jest długie życie przez co wszyscy wyglądają na trochę mniej niż ma się lat). Koledzy z klasy nie znęcali się nad mną, byli dla mnie mili. Jednak w domu zaczęło mi się nudzić na co składało się wiele czynników (nie będę się rozpisywał), przez co moje oceny były coraz gorsze. Od 4 klasy do końca podstawówki urosłem może z 10 cm. Jak zaczęło się gimnazjum było trochę lepiej niż pod koniec podstawówki jeżeli chodzi o oceny. Koledzy również nie znęcali się nade mną choć słyszałem coraz częściej drwiny na temat mojego wzrostu. W 2 klasa gimnazjum to dla mnie najgorszy rok w całej mojej nauce. Koledzy z klasy zaczęli pić, palić itd. itp., nic do mnie nie mieli mimo to że nie piłem i nie paliłem ale musiałem siedzieć sam bo ze mną nie było co robić. W 3 klasie się już uspokoili i było tak jak zawsze. Przez ten cały okres depresji skutecznie nauczyłem się maskować ją w szkole (nikt nie wie że mam depresję), oraz wychodzić z doła (np. jedząc, albo grać na kompie). Ale niestety nie potrafię się już zakolegować z osobami z sąsiedztwa lub z innych klas w szkole (mam kolegów w mojej klasie dlatego bo to oni pierwsi wyciągnęli rękę do mnie), oraz nie potrafię poradzić sobie z nauką (po prostu mi się nie chce choć wiem że muszę się uczyć). Straciłem też pewność siebie z powodu wyglądu i jak nie przytyję to nie odzyskam pewności. Jak skończę szkołę to pójdę na jakąś operację aby przytyć czy znajdę inny sposób ale muszę najpierw skończyć tą szkołę i mam pytanie jak zmotywować siebie do nauki (rozmowa z rodzicami odpada bo się nasłucham opowieści że inni mają większe problemy, to prawda mają ale ja mam własny do rozwiązania). Więc pomóżcie!!!!
