Witam, jestem Mańka.
Przez to, że czasem nie potrafię sobie poradzić ze sobą, weszłam na to forum.
Mam pozornie wszystko: rodzinkę, fajną szkołę i klasę, pieniądze, przyjaciółki, talent.
Mimo to zasypiam smutna bez powodu.
Czy możliwe jest być człowiekiem, który nie potrafi się cieszyć?
Nie zrozumcie mnie źle, w szkole i z przyjaciółkami jestem demonem humoru, śmieję się praktycznie bez przerwy. Właściwie wszystko mnie śmieszy.
Problem w tym, że chyba nie lubię siebie.
Nie lubię przede wszystkim swojej gęby w lustrze, chociaż ludzie mówili mi, że jestem ładna.
Nie lubię swojego głosu.
Nie lubię swoich decyzji.
Nienawidzę na siebie patrzeć.
I nie miałam jeszcze nigdy chłopaka, nigdy się nie przejmowałam, a ostatnio zaczęłam i siebie przez to jeszcze bardziej nie lubię.
