Monar

Kestrel, napisałam co na terapii w DDA i zamierzam napisać co u mnie poza terapią również tam, więc się dowiecie, co u mnie się zmieniło...........

niewidoczny, mam, ale to nie to samo. tu ludzie o mnie wiedzą więcej niż najwięksi przyjaciele... a na rodzinę nie mam co liczyć, właśnie z tego powodu znów tu jestem...

Ostatnio moja terapia zmierza do jednego (albo cały czas do tego zmierza, a ja dopiero przejrzałam na oczy), a mianowicie - do jej zakończenia.

Ciągłe długie przerwy, nuda w terapii, taki impas... Zastój.

Po prostu mój T chyba nie ma pomysłu na dobre przeprowadzenie ze mną terapii...

Albo ja jestem wyjątkowo oporną osobą.

Ale ja po prostu myślałam, że zacznę mówić o dzieciństwie, nie o bieżących sprawach, analizować i "pokonywać" je, w sensie --> pogodzić się z tym, co było i cieszyć się tym, co jest... A raczej -> co będzie.

Cieszę się, że tu jestem i mogę znów napisać, co mnie trapi.

Bo jesteście znów ze mną, znów jestem z Wami.

Cześć. Wróciłam. By zdać Wam relacje........... I mieć kogoś, by mnie wspierał w moich decyzjach. Czołem