Cześć wszystkim. Mam na imię Mikołaj i za sobą jak wszyscy tu zgromadzeni ciężkie starcia z nerwiczką.
No i właśnie duuuuuuuuuuuzo optymizmu nie ma co wpatrywac sie w siebie ani tez skupiac na sobie całej uwagi- juz lepiej myslec o innych problemach niz o wlasnych. Ćwiczyć koncentracje i pamiec stale sie mobilizowac i probowac znalezc rownowage wewnetrzna. To wielki wysilek ale sie opłaca Nauczyc sie wyciszac emocje ale i je rozbudzac gdy trzeba lecz nie robic tego na sile- czasem lepiej zachowac powage nawet gdy inni sie smieja. Uzmysłowic sobie ze nikt nie widzi twoich objawow a to jedynie twoje odczucie w głowie- przeciez nikt nie czyta w myslach byc naturalnym byc soba- zobaczcie jak nieraz inni sie zachowuja ten przesadny luzacki styl- nie bojmy sie tego ani nie zazdrośćmy tylko do dzieła-nasze ciało aż wyrywa sie zeby zyc i tanczyc
Miałem opisac swoj przypadek ale objawy sa jak u kazdego- podkresle tylko ze najtrudniej(mysle ze sie ze mna zgodzicie) jest zaprzestanie samokontroli- ja aby to przezwyciezyc duzo rozmawiam cwicze pamiec i koncentracje slucham muzy spotykam sie ze znajomymi uprawiam sport.
Są bardzo dobre efekty i lepsze niz przy stosowaniu psychotropów. Niedługo ide na masaz, muzyko- i światłoterapię. Nie ma co się zadręczać-jak przestaniesz się zadręczać to przecież od tego nie zginiesz a wręcz przeciwnie.
Uwolnij swój umysł, wrzuć na luz, pomysl o czyms przyjemnym, naucz sie odbierac wszystko pozytywnie, skupiaj mysli wokół dobrych rzeczy, otaczaj sie optymistami, zacznij działać, planować, zmień swoje życie na lepsze
Wszystkim życzę z całego serca powodzenia i zawsze pozytywnego myślenia
Astalavista bejbuchy
Z prochu powstałeś- to się otrzep
