O tym, że ja choruje na depresje nie wie dosłownie nikt. Choruje już jakieś 4lata. Teraz chodze do technikum dosłownie jestem pierwsze dni w szkole. Na lekcjach po prostu siedze cichutko i powoli usypiam. Nauczyciele gadają cały czas. Wkurza mnie to, mam ochote powiedzieć im "A co mnie to obchodzi". Ale jakimś cudem sie powstrzymuje. Bardzo mało gadam. Teraz jest juz coraz gorzej. Przestaje kontaktować. Wszystko zapominam. Ale mam dobra pamieć techniczną. Potrafie zapamiętać ludzi i po kilku latach ich rozpoznam. Nawet jak ich nie znam. W szkole nie mogewytrzymać tych 8 godzin lekcyjnych. Najgorzej jak nad czymś długo grzebie, a zdarza mi się to nieżadko. Ostatnio w wakacje remontowałem okna po 12 czasem więcej godzin. Wtedy pod wieczór byłem jak naćpany. Brat powiedział żebym przyniusł mu pendzelek to przyniosłem śrubokręt. W gimnazjum już słabo zaczełem kontaktować. Wiecie jak to przy depresji. Potrafie patrzeć dłuuugo w jedno miejsce np. na ścianie. Wtedy mówiłem koledze, że się zaciołem. Poza tym rano zawsze albo wieczorem pod oczami wyglada jakbym był ćpunem albo jakbym miał wykończony organizm np. chorobą aids. na szczęście nikt tego nie zauważa no może czasem, ale mówie że jestem niewyspany co zdaża się codziennie od tych 4 lat. Jeszcze poza tym jestem jak to mówią człowiek pracy. Musze coś grzebać, tworzyć i to nie pozwala mi poprostu poddać się i leniuchować. Nawet w wakcje robie cos codziennie. Tak na marginesie nie przyjmuje żadnych leków.
