zigi7

Widze po raz drugi ze odstawienie leku to masakra. Czuje sie rozbity totalnie, 3 dzien bez snu. Zastanawiam sie czy wogole da sie odstawic psychotropy czy trzeba je brac do konca zycia?

Trzeba skonsolidować wysiłki że tak powiem psychoterapia, sport, leki, wyciszenie tylko to może przynieść efekty same leki nie pomogą

takie jest moje zdanie.

Poza tym nie wolno maskować nerwicy to do fredy: jeśli się czegoś boisz nie uciekasz a stajesz z tym twarzą w twarz, podstawowa zasada,

uciekanie to pogrążanie się i stagnacja.

Dzwoniłem do lekarza kazał jeszcze tydzień dwa schodzić dawką z trittico.

Rozumiem a przed chwilą zaparzyłem więc nie wypiję.

Polecam też oddychanie przeponowe, naprawdę pomaga się wyciszyć i zrelaksować..

zigi7, dziurawca nie pij , nie można przy paro...

Dlaczego?

Piję tylko herbatki ziołowe tzn. rumianek, lipa, dziurawiec, kawy nawet nie wącham.

Do tego medytacja, sport, spacery z psychoterapeuty zrezygnowałem czasami chodzę

jak jest pożar a mimo tego coś drgnęło do przodu ale nie za wiele a to trwa już u mnie

8 lat. Jedyny lek jaki mi pomógł to paro ale odstawiłem teraz wracam do niego.

Polecam medytacje, jeśli ktoś jest wytrwały.

Hania33>

Xetanor biorę od dwóch tygodni już, dawka 20mg.

I czułem się do piątku, dobrze a nawet bardzo dobrze.

Ktoś napisał że nerwica to psychika, to oczywiste wg mnie

i tam tkwi problem. Jak można pracować nad psychiką i w jaki

inny sposób próbować się leczyć?

Drodzy forumowicze!

Tak jak pisałęm biorę xetanor i miałem zejść w ciągu dwóch tygodni do zera z trittco i mirtagenem.

I zdarzyła się rzecz niebywała, w ciągu tych dwóch tygodni spałem znakomicie i czułem się wybornie

było pięknie i po prostu chciało się żyć. W piątek już nie wziąłem trittico i mirtagenu i totalna klapa,

dwie bezsenne noce pod rząd. Czy xetanor jeszcze nie zadziałał czy to odstawienie trititco i mirtagenu

spowodowało to że znów jest jazda. Chyba nie pozostaje mi nic innego jak czekać? Bo nie chcę brać

tylu leków na raz, bo to bez sensu.

Potwierdzam brałem i jak przestałem wszystko wróciło ze zdwojoną siłą, ale nie znam innego lepszego leku

i musiałem wybrać gorsze zło. Biorę od tygodnia, boje się ale co zrobić nie ma innego wyjścia...

Drodzy forumowicz a co z odstawieniem paroksetyny, ludzie wypowiadają się pozytywnie o tym leku ale gdy

mowa jest o zaprzestaniu brania problem znów powraca. Czy ten lek w ogóle da się odstawić czy jest się

skazanym na niego przez całe życie.

Jaka jest najwyższa dawka dopuszczalna bo lekarz powiedział mi że mogę wziąść 40mg najwięcej czyli dwie

tabletki?

Jaka dawka jest najlepsza wg Was?

Pozdrawiam zigi

To chyba najlepszy lek na nerwice który miałem, znów niestety do niego wracam ale tylko on realnie mi pomógł ale gdy przestałęm brać

wszystko wróciło i w trakcie brania wydało mi się że mam na niego tolerancjie bo coś gorzej spałęm i się czułem. Więc jak to jest z tym lekiem

bo już sam nie wiem czy działa czy nie ?

A ja myślałem że tylko ja mam nerwice

Ja brałem trozadon i na mnie nie działał jakoś specjalnie, ciekawe czy paroksetyna zadziała bo jak nie to kaplica.

Jest tu ktoś z trójmiasta kto chciałby powymieniać się obserwacjami, myślami na temat nerwicy, jak to mówią tylko chory zrozumie chorego :)

Pozdrawia

Dziś wziąłem pierwsza dawkę xetanoru ciekawe czy w miesiąc postawi mnie na nogi.

Odstawiam trittico powoli i przechodzę na xetanor, ciekawe czy będę lepiej po tym spał,

oprócz tego biore sie za sport i medytacje. Boję się że upośledzi to funkcje seksualne i przytyje

bo brałem już kiedyś parogen. Tak źle i tak niedobrze.

Witajcie

Mam pytanie bo nie wiem co robić. Leczę się na nerwicę bardzo mocna silnymi objawami somatycznymi. Brałem różne

leki między innymi paroksetyne ale w miarę jak brałęm było gorzej, wiem że ten lek trudno odstawić a zrobiem to na

własne życzenie i było nieciekawie. Od ponad roku brałęm trittico i mirtagen ale i tak były bezsenne noce u mnie

a pani mi go bardzo zachwalała ten lek. Dziś byłem u lekarza, zmieniłem i on przypisał mi xetanor czyli paroksetyne ponownie

i powiedział żebym odstawił trittico i mirtagen i nie wiem co robić czy znów brać tą paroksetynę czy zostać przy trittico i mirtagenie.

Pomóżcie i poddpowiedzcie co robić w tej sytuacji , do tego przypisał mi imovane a tego to już wogóle nie chcę tykać.

Pozdrawiam Krzysztof

P.S Co polcacie na nerwicę lękową?

Trittico + mirtagen jakoś mi nie pomógł, wcześniej brałem parogen i odczułem poprawę ale w miarę brania leku było gorzej i odstawiłem, czy ktoś wie dlaczego?

Czy trittico stosuje się przy słabej nerwicy, bo u mnie jest mocna, można powiedzieć bardzo mocna, czy to dobry lek, biorę 150mg?

Trittico + mirtagen jakoś mi nie pomógł, wcześniej brałem parogen i odczułem poprawę ale w miarę brania leku było gorzej i odstawiłem, czy ktoś wie dlaczego?

Czy trittico stosuje się przy słabej nerwicy, bo u mnie jest mocna, można powiedzieć bardzo mocna, czy to dobry lek, biorę 150mg?

nie wiem co robić, cierpię na bezsenność już kilka lat, brałem różne leki, dużo leków i pomógł mi jedynie parogen, po zmianie psychiatry zacząłem brać trittico z remitrą od kilku miesięcy ale to na mnie chyba nie działa

ciągle mam duże problemy ze snem. co robić zmienić lek czy brać go dalej? co innego mogę zrobić żeby znowu spać?

Szukam osoby z trójmiasta, dotknięta syndromem bezsenności z którą można pogadać i wymienić się doświadczeniami...

gg516992

Wątek skierowany do osób dotkniętych przemocą seksualną w dzieciństwie.

Nocna Pani

Autorka: Barbara Wągiel,

Wydawnictwo Nuit Magique, Warszawa, grudzień 2012 r.

Pierwsza książka w Polsce poruszająca m.in. problem pedofilii żeń-skiej.

Większość ludzi nie zdaje sobie sprawy, że kobiety również mogą być pedofilkami.

W powszechnym micie matki – to matka jest fundamentem rodziny, matka zawsze kocha i można na nią liczyć. Tymczasem rzeczywistość bywa zupełnie inna.

Dramat małego chłopca, Adama jest niebywale wielki – tak wielki, że chce wierzyć, że to nie matka nadużywa go seksualnie, ale „Pani”, któ-ra przychodzi do niego „Nocą”.

- „Jeszcze jeden kamyk na drodze do odkrywania tabu molestowania dzieci przez najbliższych, w tym przypadku przez matkę” – pisze na skrzy-dełku książki Jolanta Ogonowska.

Autorka książki, Barbara Wągiel, pięknym, literackim językiem poka-zuje, jak przeżycia z dzieciństwa dają o sobie znać w życiu dorosłym.

Dwoje młodych, pełnych pasji ludzi, poznaje się w stadninie koń-skiej. Przeżywają wspaniałe chwile, dopóki w ich życie nie wkrada się przeszłość.

Mówiąc słowami znanego seksuologa, dr Andrzeja Depko – „Dziecko zapomniało – dorosły cierpi”.

To, co zapomniało dziecko, dorosłemu teraz nie pozwala być szczęśli-wym. Ale tak nie musi być zawsze.

- „Dzięki tej opowieści - pisze Jolanta Ogonowska - może niektórzy przejrzą się w historii Adama, jak w lustrze: odnajdą w sobie skrzywdzone dziecko, dla którego ta lektura będzie drogowskazem, a determinacja Adama doda im sił do oswajania i przezwyciężania traumy pedofilii”.

Osoby, które potrzebują pomocy psychologicznej, mogą ją uzyskać m.in. w Gabinecie Psychologicznym w Warszawie, przy ul. Klaudyny 30, tel. 605-645-826.

Prowadzimy: porady psychologiczne; terapię indywidualną i grupową – w tym terapię dla osób nadużywanych seksualnie;

Prowadzący: mgr Barbara Wągiel, tel.605-645-826,

mgr Józef Kielman, tel. 607-275-352,

mgr Sylwia Gibaszek, tel. 601-176-624.

Kobieta, która straciła pamięć

Autorka: Barbara Wągiel

Wydawnictwo Nuit Magique; Warszawa, grudzień 2012 r.

Bohaterką książki jest młoda kobieta, Izabela, która nie pamięta, kim jest, jak się nazywa, ile ma lat.

W szpitalu poznaje człowieka, który uważa, że nieważne, jaką się mia-ło tożsamość - bo ważne jest, kim się chce być od tej chwili.

Ona jednak jest innego zdania. Przy jego pomocy ucieka ze szpitala, by próbować odnaleźć siebie.

Prawda okazuje się jednak straszna.

To pedofil, który ją gwałcił w dzieciństwie, i którego przypadkowo spotkała w życiu dorosłym, bojąc się konfrontacji, pobił ją kijem bejsbolo-wym aż do utraty przytomności.

Obudziła się w szpitalu, nic nie pamiętając.

Jakiego dokona wyboru? Powrotu do pamięci, a tym samym do wła-snej tożsamości, co wiąże się z przeżyciem jeszcze raz gwałtów z dzieciń-stwa? Czy rezygnację z odzyskania siebie, wyparcia tego, co było, co wiąże się też z niemożnością kochania się z bliskim mężczyzną, lękiem przed ży-ciem?

Książka pokazuje osobowość i zachowanie gwałconego dziecka, a tak-że cechy osobowości pedofila – jak uwodzi, jak wkupuje się w łaskę dziecka, zdobywa jego zaufanie, przyjaźń, by znienacka zaskoczyć.

Zanim pedofil zaatakuje, starannie się do tego przygotowuje dłuższy czas. To świetny planista i organizator.

Jak pisze znana poetka i świetny pedagog, Sylwia Gibszek - „to wyra-finowany psychopata, sprawny intelektualnie, przebiegły aktor i mistrz mi-styfikacji – grający dobrego wujka: czułego i wrażliwego na potrzeby dziec-ka”.

W książce ważna jest też postawa Izabeli.

Dla osób potrzebujących wsparcia przykładem może być determinacja bohaterki, która mimo koszmarów z dzieciństwa, mimo lęków, zaciekle wal-czy o swoją normalność, sprawiedliwość i prawo do przeżywania w pełni miłości.