silvermoon

Nie jestem uczciwa ani wobec niego ani wobec siebie, okłamując się, że jakoś to będzie. Na marzec jestem zapisana na terapię poznawczo behawioralną...boję się, że dam rady, że ucieknę, przerwię terapię. Samymi lekami nie zwalczę tego świństwa, depresja ciągle powraca i jest tylko gorzej...Jestem z tym sama, bo wlaściwie cały czas uciekam przed ludźmi, nie mam znajomych, z rodziną nie utrzymuję aż tak bliskich relacji, żeby szukać u nich wsparcia...więc trafiłam tutaj

Rok czasu jestem z człowiekiem tylko dlatego, że boję się zostać sama, mam depresję, jestem DDA i wiem że to nie usprawiedliwienie, jestem kompletnie sama. Tak bardzo chciałabym móc definitywnie skończyć ten związek, bo nie kocham tego człowieka. Na początku imponował mi inteligencją, tym, że jest dobrym człowiekiem, zabawnym, teraz te wszystkie cechy są nie istotne, irytuje mnie, czuję do niego wstręt. Stał się zaniedbanym, leniwym człowiekiem od kiedy stracił pracę...na dodatek muszę mu pomagać finansowo...Nigdy nie pociągał mnie fizycznie, więc seks z nim to koszmar, szczególnie, że sporo przytył. Ni potrafię kończyć związków, moje życie to jakieś jedno wielkie nieporozumienie... Czy ma ktoś podobne doświadczenia?