Witam.
Od razu powiem, że depresji nie mam. Uwielbiam spędzać czas w naturze. Nigdzie nie czuje się równie dobrze, jak w lesie. Nie wiem, czy ze mną jest coś nie tak. Byłem w kilku związkach, po kilku miesiącach się kończyły, bo ja wolałem włóczyć się po lesie z lornetką niż zapraszać dziewczyny do restauracji. Jestem osobą cichą, opanowaną, inteligentną, nieśmiałą. To na pewno. Jednak potrafię się zachować właściwie w większości sytuacji. Nie panikuję, kiedy jakaś nieznajoma zapyta mnie o autobus czy godzinę. Nie mam znajomych. Pracowałem w wielu miejscach, studiowałem na wielu kierunkach, ale zawsze kończyłem z tym z tego samego powodu. Wolę być w lesie, leżeć na trawie, jeść kanapki z dżemem i słuchać szmeru drzew. Po prostu wtedy czuję się szczęśliwy. Nie czuję potrzeby posiadania, mam kilka ubrań, stary laptop i przemieszczam się z tym. Nie byłem jeszcze nigdy bezdomny, ale każdy wie, jak wygląda sprawa w Polsce. Zarobisz 1 100 zł, a za kawalerkę musisz zapłacić 800 zł. Do tego 40h w tygodniu muszę siedzieć w zamknięciu. Pracowałem kiedyś w Anglii jednak wytrzymałem tam ledwie trzy miesiące. Na początku było ok, ale potem prawie każdej nocy płakałem. W Anglii nie wiele lasów. Myślałem, żeby roznosić ulotki i mieszkać w ambonie lub autobusach, ale znowu problemem jest mycie się, ubrań itd. Nie wiem, skąd się to u mnie bierze, nie potrafię żyć jak wszyscy. Nie umiem znaleźć złotego środka. Myślałem, żeby wiosną spróbować zamieszkać w lesie, ale czy potem będzie droga odwrotu? Nie lubię cywilizacji, denerwują mnie samoloty burzące piękno letniego nieba, złoszczę się, kiedy muszę iść wzdłuż ulicy, wdychając smród i słuchając hałasu. Proszę o jakieś sugestie. Przepraszam, jeśli źle wybrałem forum, ale nikomu nie zwierzałem się z tego.
