luska1234

nigdy nie wyobrazalam sobie ze moj dzien moze tak wygladac.Dzisiaj bylam u lekarza bo nie daje rady dalej .Lekarz zaproponowal mi pobyt w szpitalu ale odmowilam bo bardzo sie tego boje.Boje sie wszystkiego co mnie otacza,co musze robic by isc dalej.Rozkleilam sie na wizycie choc probowalam by tak sie nie stalo.Jestem jak jakies wystraszone male zwierze ktore nie wie w ktora strone uciekac,miota sie i nie potrafi odnalezc tej wlasciwej drogi.

jestem w piekle ,nie chodze do szkoly bo nie jestem w stanie wyjsc z domu,leki ktore biore wogole mi nie pomogly,od czasu do czasu biore afobam,ale lekarz powiedzial ze tylko w bardzo ciezkich chwilach,bo moge sie uzaleznic.Dzisiaj poszlam po zmiane glownego leku a moj lekarz po prostu nie przyjechal,nie wiem co mam robic ,placze albo mam chec cos rozwalic,coraz czesciej mam wrazenie ze jak tak dalej bede sie czuc to zrobie sobie krzywde.Nie radze sobie totalnie.Nie moge spac ,boje sie ze mnie wyrzuca ze szkoly za nieobecnosci -- 03 sty 2013, 01:34 -- -- 03 sty 2013, 01:35 -- -- 03 sty 2013, 01:36 -- -- 03 sty 2013, 01:39 -- jestem w piekle ,nie chodze do szkoly bo nie jestem w stanie wyjsc z domu,leki ktore biore wogole mi nie pomogly,od czasu do czasu biore afobam,ale lekarz powiedzial ze tylko w bardzo ciezkich chwilach,bo moge sie uzaleznic.Dzisiaj poszlam po zmiane glownego leku a moj lekarz po prostu nie przyjechal,nie wiem co mam robic ,placze albo mam chec cos rozwalic,coraz czesciej mam wrazenie ze jak tak dalej bede sie czuc to zrobie sobie krzywde.Nie radze sobie totalnie.Nie moge spac ,boje sie ze mnie wyrzuca ze szkoly za nieobecnosci -- 03 sty 2013, 01:40 -- jestem w piekle ,nie chodze do szkoly bo nie jestem w stanie wyjsc z domu,leki ktore biore wogole mi nie pomogly,od czasu do czasu biore afobam,ale lekarz powiedzial ze tylko w bardzo ciezkich chwilach,bo moge sie uzaleznic.Dzisiaj poszlam po zmiane glownego leku a moj lekarz po prostu nie przyjechal,nie wiem co mam robic ,placze albo mam chec cos rozwalic,coraz czesciej mam wrazenie ze jak tak dalej bede sie czuc to zrobie sobie krzywde.Nie radze sobie totalnie.Nie moge spac ,boje sie ze mnie wyrzuca ze szkoly za nieobecnosci

Lekarz jakies 5 tygodni temu stwierdzil u mnie nerwice lekowa od jakis 6 lat zmagam sie z fobia spoleczna.Pewnego dnia poprostu nie moglam wstac tak jagbym miala cale cialo sparalizowane nie moglam oddychac mialam straszny ucisk w klatce nie bylam w stanie podniesc sie z lozka plakalam ciagle. Psychicznie wysiadalam. Myslalam ze albo zaraz sie udusze albo zemdleje najgorzej balam sie tego ze sie nie podniose upadne i nikt nie udzieli mi pomocy.Po tygodniu menczarni poszlam do psychiatry przepisal mi leki ktore mi pomogly ale skutki uboczne mnie przerazaly wiec zmienilam tabletki. Nie mialam juz wiecej takiego silnego napadu jednak ciagle to mam w miejszym stopniu a le to ciagle we mnie siedzi.Jestem w stanie zrobic jakies proste rzeczy ale samo myslenie nawet sprowadza mnie na skraj wytrzymalosci.Nie mam komu sie wygadac,najblizsi nie rozumieja tego, potrafia mnie nawet wysmiac uwaza ze sobie to wszystko wymyslilam dlatego do wszystkich zawsze jestem nastawiona wrogo i od dluzszego czasu jestem skryta bo mam juz dosc tego ze ludzie nie probuja mnie nawet zrozumiec.nie potrafie tego wszystkiego pokonac probuje wszystkiego ale nie pomaga.Mnie juz samo myslenie wykancza.Przede mna dorosle zycie a ja nawet nie jestem wstanie normalnie funkcjonowac.Nie chce zyc tak jak teraz ale nie potrafie tego zmienic:( -- 28 gru 2012, 19:03 -- Boję się tego że leki mi nie pomagają to nic mi już nie pomoże.Że życie już takie będzie do końca.Ten lek we mnie siedzi chociaż nie widzę jakiejś wyraźnej przyczyny nie potrafię tego znieść nie radzę sobie ale nie mówię tego najblizszym bo boję się wyśmiania i czuje wstyd.Probowalam rozmawiac,chodzilam do psychologa pomoglo ale teraz w jakis sposob boje sie tam isc znowu opowiadac i przezywac na nowo.Taka dluga droga mnie czeka a ja nie mam sily nia isc zycie ciagle pokazuje mi ze nie jestem taka jak inni ze do nich nie pasuje i nie radze sobie w zyciu.