Witam,
Mam 29 lat i szereg problemów w moim dorosłym życiu.
Od czasu jak skończyłem studia dzienne 4 lata temu próbuje znaleźć stałą pracę. Mniej więcej połową tego czasu pracowałem, ale nigdy dłużej niż pół roku w jednym miejscu. Resztę czasu czyli w sumie ok 2 lat jestem na bezrobociu. Obecnie od września znów jestem bezrobotny i bez powodzenia szukam pracy.
Mieszkam z rodzicami i jestem na ich utrzymaniu. Z rodziną mam kiepski kontakt.
Nie mam dziewczyny i nigdy nie miałem. Mam duże problemy z nawiązywaniem znajomości, a żadne bliższe relacje wydają mi się nie możliwe.
Mam niskie poczucie własnej wartości, brak pewności siebie i uważam się za nieudacznika. Nie widzę sensu życia, często żałuje że w ogóle się urodziłem. Ciągle myślę o swoich problemach, ciągle czuję się zestresowany, ciężko mi się zająć czymś i na czymś się skoncentrować.
Jestem uzależniony od alkoholu i ok 4 miesiące temu podjąłem leczenie odwykowe i nie piję. Wydaje mi się, że mój alkoholizm to następstwo innych zaburzeń psychicznych, gdyż alkohol traktowałem jako ucieczkę od samego siebie. Podczas okresu abstynencji i terapii dochodzi do mnie coraz więcej problemów, które wcześniej przykrywałem alkoholem.
Nie wiem do końca co mi jest ale po tym co czytałem w Internecie podejrzewam depresję/dystymię, fobię społeczną i zaburzenia osobowości. Niedługo chcę zapisać się na wizytę do psychiatry.
Miał ktoś z was może podobne problemy. Czy mam waszym zdaniem szansę na normalne życie? Jaki formy leczenia mogłyby mi pomóc?
