Witam,
nie wiem czy dobrze trafiłam.
Sprawa wygląda tak : nerwowość, strach, opór w kontaktach międzyludzkich, otępienie, agresywność, przesadna uległość, ataki paniki i histerii, brak poczucia kontroli własnego życia, brak elastyczności, miłość bezgraniczna, płaczliwość, brak koncentracji i zaburzenia pamięci to mój chleb powszedni.
Odkąd pamiętam czuję się gorsza, głupsza, mniej kompetentna, mniej atrakcyjna od innych.
Jak towar wybrakowany.
Dodam do tego, że wychowana zostałam w domu w którym nie było uśmiechu i ojca.
Ciągle coś nie tak. Ciągle zła, czarna owca rodziny, ciągle niewystarczająca.
Ten stan trzyma się mnie chyba od zawsze.
Boję się, że oszaleję, albo już to zrobiłam.
Do tego cholerny trądzik i przypuszczenia, że gdybym urodziła się jako chłopiec może miałabym więcej siły do walki ze sobą.
