Loobeensky

Boże, mam to samo, w piątek jestem umówiona do psychiatry. Cała moja nadzieja w tym, że leki mi pomogą. Nie mogę spać, jeść, nie mogę chodzić na zajęcia. Nie mogę nawet siedzieć w domu, muszę chodzić z moim chłopcem po mieście, rozmawiamy i czasami natrętne myśli odpuszczają. Kiedy tylko wracamy do mieszkania, wszystko zaczyna się od nowa. Teraz trzęsę się cała, bo zbliża się noc i będę myśleć.