świeży1526939122

Witajcie! Mam na imię Michał i mam obecnie 17 lat (rocznikowo 18). Cała historia zaczęła się w tym roku w połowie maja od odchudzania przy którym straciłem około 15 kg. Przez cały czerwiec, lipiec i połowę sierpnia nie obchodziło mnie nic innego tylko odchudzanie i to jak wyglądam w lustrze. Od początku zaczęcia odchudzania nic mi się nie chciało, czułem się smutny, brakowało mi energii , przestałem rozmawiać z kolegami i rodziną , cały dzień siedziałem w pokoju przy komputerze i czytałem o różnych dietach , sposobach treningu itp, nie raz kręciło mi się w głowie i nie miałem nawet siły chodzić. Mam 190 cm wzrostu i ważyłem 84 kg, doprowadziłem się do takiego stanu że w połowie sierpnia ważyłem 66 kg. Koledzy z którymi na co dzień się spotykałem oraz rodzina powtarzały mi że mam anoreksję ale ja ich nie słuchałem, uważałem że dalej jestem zbyt gruby i brzydki. Miałem duże kompleksy wydawało mi się że jestem paskudny i brzydki choć nie jedna dziewczyna chciała się ze mną umówić. W połowie sierpnia dokładnie 15 , siedząc przy komputerze bardzo zachciało mi się spać (spałem około 5-6 godzin dziennie przez całe 3 miesiące) gdy próbowałem wstać zakręciło mi się w głowie i prawie upadłem , nie mogłem utrzymać równowagi , kręciło mi się w głowie oraz czułem bardzo mocne zmęczenie i oczywiście panika, trwało to 10-15 min po czym przestało. Dochodziłem do siebie 2 tygodnie ponieważ miałem trudności ze złapaniem równowagi oraz miałem lekkie zawroty głowy. Na początku poszedłem do lekarza Internisty który skierował mnie na badania (morfologia/ekg/elektrolity/ próby wątrobowe/ glukoza /crp/ob - wszystkie wyszły dobrze oprócz dwóch; miałem niedobór magnezu oraz niewiele podwyższoną bilirubine. Dostałem skierowanie do neurologa oraz miałem 3 razy w tygodniu przez 3 tygodnie mierzyć ciśnienie w ośrodku zdrowia- ciśnienie jakie miałem wahało się w granicach 120/70-130/80. Neurolog przepisał mi magnez oraz kazał ograniczyć ćwiczenia i racjonalnie się odżywiać. Testy jakie wykonałem na równowagę wyszły ok. Pani neurolog oraz wcześniej 2 innych lekarzy powiedziało mi że mogło to wynikać z braku snu , przemęczenia organizmu (ćwiczyłem 2 godzinny dziennie oraz miałem dietę 1000-1500 kalorii i tak przez 3 miesiące) oraz zaburzeniem elektrolitów. Mimo tego że dochodziłem do siebie cały czas myślałem że to coś poważniejszego, wmawiałem sobie że to udar lub coś innego i tak trwa aż do teraz. Od rozpoczęcia szkoły chodzę smutny, miewam zawroty głowy , bolą mnie oczy , nic mi się nie chcę - czuje senność i beznadziejność, nie mogę zmobilizować się do podstawowych czynności, przy podstawowych czynnościach brakuje mi energii- nie chcę mi się żyć. Dodam że rok temu miałem operację na żylaki powózka nasiennego który wykrył mi urolog i mimo wszystko że był to specjalista i on stwierdził że są to żylaki, ja po przyjeździe do domu wmawiałem sobie że to rak jąder ( przez cały miesiąc czytałem w internecie o objawach raka i sobie je przypisywałem, nawet sprawdzałem rokowania i myślałem o własnej śmierci) - teraz jest tak samo nie mogę przestać myśleć o tym , codziennie czytam na temat różnego rodzaju chorób, cały czas o tym myślę - nie mogę się od tego uwolnić. Z góry dzięki za odpowiedź, pozdrawiam. ps: sorry za nie składny tekst.