No to wychodzi na to ,że mam wszystkie objawy z zatrzymaniem miesiączki włącznie. Wszystko przez to małżeństwo. Dopadła mnie już trzeci raz od dwóch lat. dwa pierwsze przed wiosną, no i teraz... Jakoś wychodziłam z tego. mijało po miesiącu. Teraz tez jakoś daję radę. Jakoś... Więc może dlatego tu jestem...
Nie mam nikogo wśród bliskich mi przychylnego, "Rób co chcesz, mówią, to twoje życie i twoja sprawa." Jak mi się coś nie uda to wtedy się zaczyna...
Na męża nie mogę liczyć. Hipohondria...
Za pierwszym razem byłam u kardiologa tak mi serce latało. Nie domyślił się.
Wychodzi na to, że mam wszystkie objawy...
Czy to będzie tak ciągle wracać?
Jeśli zmianię coś w swoim życiu, Zmienię otoczenie, męża, to może mi to pomóc?
Nie chce się leczyć farmakologicznie...
Sądzę , że jeśli sama sobie nie pomogę, to potem nie dam rady.
Choć już nie daje...
Mam dziecko.
Nie mogę się zabić. Choć kusi...
Wiem, że w przyszłości może być dobrze, że znów wyjdę, że złapię wiatr w żagle, ALE CZEMU TO TAK BOLI?!?!??
Jak to w sobie zniszczyć, zdusić, że by nigdy nie wróciło??? Powiedzcie, mi, przoszę!
Czy ktoś wyszedł z tego raz na zawsze? Tak, że nie było nawrotu?
Chyba pójde jutro do lekarza. Albo za tydzień, jeśli nic się nie zmieni...
Co Wam najbardziej pomaga, kiedy TO przychodzi? Jak się ratować? Jak to złagodzić? Mam tyle rzeczy do zrobienia w tym miesiącu. Nie mogę skończyć pracy magisterskiej. Musiała przyjść, K***a. akurat teraz???
Jak to złagodzić...?
