Na początek witam wszystkich serdecznie. Postanowiłam się zarejestrować i napisać, gdyż szukam sposobu na to jak radzić sobie ze swoimi problemami. Na co dzień mocno doskwiera mi samotność, liczę więc, że tutaj odnajdę wsparcie i zrozumienie. Raz na jakiś czas mam po prostu ochotę się wygadać...
Na początek zaznaczę, że zawsze byłam osobą bardzo wrażliwą na punkcie tego co o mnie myślą/mówią inni, więc z wielkim trudem przychodzi mi pisanie w internecie. Teraz postanawiam się nie przejmować i nie zadręczać tym czy piszę składnie czy nieskładnie oraz co sobie o mnie pomyślicie (ale mam nadzieję, że będą to same dobre rzeczy ), taka część mojej małej, osobistej terapii.
Przeglądając pobieżnie wątki zauważyłam, że zagląda tu sporo osób z poważnymi problemami. Mój osobisty czas najgorszego kryzysu minął. Przechodziłam przez ciężką depresję, przez 3 lata miałam nieustające myśli samobójcze i silną fobie społeczną, która nie pozwalał mi wyjść z domu oraz pewnie kilka innych dolegliwości, o których jednak lekarze nie raczyli mnie poinformować, bądź też sami nie wiedzieli co mi jest. Udało mi się z tym wygrać i dziś jestem już zupełnie inną osobą. Akceptuję siebie i cieszę się z życia. Mimo tego niektóre dolegliwości pozostały i czasem dają mi zdrowo popalić. Wynika to w dużej mierze z tego, że jestem DDA. Nie chodzę obecnie na żadną terapię, ani nie przyjmuję leków, gdyż wychodzę z założenia, że dopóki jest się w stanie, to najlepiej samemu rozwiązywać swoje problemy. Bardzo pomaga mi w tym medytacja oraz techniki relaksacyjne, afirmacje i inne przydatne rzeczy
Ale, ale! Nawet się porządnie nie przedstawiłam. Jestem Ola i mam 20, mieszkam w Lublinie i od października zaczynam tu studia. Cierpię obecnie na niedosyt kontaktów społecznych, więc jeśli ktoś chciałby pogadać to jestem jak najbardziej chętna i otwarta
Pozdrawiam ciepło
