viverna

Ci "okropni i podli" ludzie nie siedzą w Tobie, nie czytają w Twoich myślach, więc skąd mają wiedzieć, co czujesz?! Szukałeś pomocy u psychologa, psychiatry?

Cytat z pewnego artykułu: "Jeśli sami dojdziemy do wniosku, że słabo jest z naszą koncentracją, to też jeszcze nie zakładajmy, że już nic nie da się zrobić. Są organizowane kursy, na których można się nauczyć koncentrować uwagę, można próbować samodzielnie ją ćwiczyć. Wyznaczamy sobie niedługie zadanie (najlepiej wymagające pewnego wysiłku umysłowego – rozwiązywanie krzyżówki, uczenie się czegoś na pamięć....), potem czas, który przeznaczamy na wykonanie go i spróbujmy w tym czasie zadanie to wykonywać. Jeśli się uda – nagroda, jeśli nie – kolejna próba. Takie ćwiczenia z pewnością pokażą, że nasza uwaga może pozostać przy jednej czynności przez coraz dłuższy odcinek czasu. I to jest właśnie to, o co chodzi w nauce lepszego koncentrowania się. Radzę spróbować." P.S. tak wiem powinnam tu umieścić przypis P.S. 2 wracam do kolejnej próby skoncentrowania się :) [ Dodano: Dzisiaj o godz. 10:40 pm ] [ Dodano: Dzisiaj o godz. 10:33 pm ] cholender mam dwa egzamy i co teraz? jak pozbyc sie na chwile emocji? jak osiagnac stan skupienia na jednej jedynej rzeczy nie myslac o setkach innych ? czy na tym forum to tylko retoryczne pytania?

no to musimy wierzyć że będzie lepiej, przecież nie zawsze tak było, prawda? skoro kiedyś nauka przychodziła bez trudu, to myślę, że można to jeszcze naprawić :)

a jak nie odczuwa sie stresu? tylko lęk po (nie przed) kolejnej porażce...

no właśnie co z tą motywacją? mam ambicję, ale nie motywację - tak jak by mi ktoś usunął wszystkie hormony powodujące, że człowiek potrafi się motywować

Aleksytymia (?) to taki daltonizm emocjonalny, czasem też tak odczuwam ale przeplata się to u mnie ze stanami kiedy odczuwam albo wielki smutek albo radość. Ale życie w takiej pustce emocjonalnej wydaje mi się (mając jako takie porównanie) chyba najtrudniejsze... Ciężko z motywacją, z relacjami z innymi ludźmi. Są i tacy (tak czasem też mam) którzy nie czują nic. Naprawdę nic- totalna obojętność, zero pozytywnych i negatywnych emocji do czegokolwiek i kogokolwiek... (ponoć psychopaci nic nie czują) laven piszesz że gdzieś tam są emocje tzn 1)zakładasz że one tam są i w tym czasie nic nie czujesz (i z tego powodu odczuwasz ból) czy 2) za każdym razem jak coś powinnaś czuć odbierasz to jako cierpienia? (bo nie potrafisz tego inaczej odczuć)? (tak jakby wszystkie kolory które widzi oko docierały do świadomości jako np. same szarości w różnych odcieniach).

tak sobie myślę, że ten temat składa się z samych monologów, każdy wrzuca jakiś wiersz swój czy nie i to fajnie, ale szkoda że nie rodzi się dyskusja zacznę może jakąś zaintrygował mnie wiersz kasownik, jak powstał? poza tym kto z Was swoje wiersze publikuje (elektronicznie lub tradycyjnie)? Pozdrawiam wszystkich amatorów poezji

haiku autorstwa Henri Brunela: Promienie słońca przeszły przez szybę, a nie stłukły jej. autorstwa Issy: Chruściana furtka Zamiast zamka Ślimak. moje wczorajsze: Krawędź burzy otarła się o miasto, Cicho.

Choćbym nie wiem ile miała czasu na naukę, odrabianie zaległych prac pisemnych itd nie jestem w stanie tego wykonać. Tydzień, dwa, miesiąc...mogłabym nie wychodzić z domu nie włączać kompa, ale jak nie myśli, to fizjologia nie pozwala sie skupić... Ratunku Mordunku!!!