Moni628

U mnie też jest coś z tego co tu piszecie. Jeżeli chodzi o szafki, to już dawno przestałam traktować je jako moje Poza tym nie mogę korzystać swobodnie z komputera, bo to norma że zawsze patrzy co ja tam robię, a potem różnie komentuje, choć nie daję już jej powodów do tego...np. nie mogę wejść swobodnie na to forum, bo gdyby zobaczyła, że wchodzę i czytam coś o nerwicy, depresji , to nie zdążyłabym zobaczyć jej reakcji, bo sama bym prędzej padła.

Jak widzicie jestem tu nowa, a chciałabym poczuć się zaakceptowana wśród Was, chociaż tutaj, na forum; bo w realu praktycznie rzecz biorąc nie zdarza mi się to wcale. Trzymajcie się cieplutko i wiedzie, że na tym świecie jest pełno osób z podobnymi i nawet takimi samymi problemami jak Wasze, a razem, możemy wiele zdziałać dla wspólnej pomocy. Np. może gdzieś nawet niedaleko jest ktoś, kto tak samo się czuje jak każdy z Was. Pamiętajcie o tym, bo mi to w pewien sposób pomaga czasami. Pozdrawiam.:)

Witam, u mnie ostatnio pojawiło sie znowu coś nowego, mianowicie lęk przed śmiercią. Nie mam tak, jak co niektórzy tutaj, że boję się iż śmierć dopadnie mnie w danym momencie, np. rano się nie obudzę, tylko, że w ogóle, kiedykolwiek umrę. Wtedy czuję taki atak paniki, jakby kogoś z klaustrofobią zamknąć w bardzo ciasnym pomieszczeniu. To jest baaardzo nieprzyjemne uczucie. Zdaje sobie sprawę, że jestem zbudowana z ciała, które MUSI się kiedyś rozłożyć i chcę wtedy z niego uciec. Najśmieszniejsze jest to, że przez ostatnie około 5 lat myślałam całkiem odwrotnie, mianowicie miałam dosyć częste myśli samobójcze (tzn. mam teraz "depresyjne" myśli, oprócz właśnie samobójczych) Kiedyś mówiłam sobie, że od śmierci jeszcze jest wiele gorszych rzeczy, które mogą się wydarzyć za życia i że nie należy zbytnio cieszyć się chwilowymi lepszymi stanami bo i tak będzie na pewno gorzej. Powiem Wam, że teraz wydaje mi się, że gdybym miała wybór, to wolałabym mieć nadal te myśli samobójcze Pozdrawiam.