berbika

Cześć, znalazłam to forum bo czuję się bezsilna. Sprawa dotyczy mojego partnera.Od kilku miesięcy jego samopoczucie znacznie się pogorszyło. Zerwał kontakty ze starymi przyjaciółmi (skoro nie dzwonią to nie są jego przyjaciółmi), z rodziną kontakty znacznie ograniczył, szczególnie z ukochaną babcią (bo nie ma dla niego cza. Jest dla niej niemiły i opryskliwy, chociaż wcześniej była dla niego ważna. Nie lubi swojej pracy, wraca z niej coraz bardziej poirytowany. Wszystko go denerwuje. Przestał się śmiać. Wszystko go drażni. Stracił zapał do swoich zainteresowań( sam to powiedział, że na pociesznie doda,że fotografowanie też go znudziło) A najgorsze dla mnie , że postanowił zerwać nasz siedmioletni wcześniej udany związek, bo jak stwierdził czuje tylko pustkę, wypalenie, mimo ze jak sam stwierdził jeszcze tydzień temu miał poczucie , że mnie kocha. Rozstajemy się już tydzień . Najpierw mnie przytula, a potem że nic do mnie nie czuję, ze muszę się wyprowadzić , ze chce być sam.I tak w koło. Pomóżcie mi. Czy to może być depresja, czy to tylko moja wizja odrzuconej kobiety? A jeśli to depresja to jak go przekonać aby poszedł do lekarza? Podczas rozstania mówił, że odczuwa wielki wkurw na cały świat. Zarzucał mi, ze byłam tak zajęta sobą (pracuję i piszę pracę magisterską ) że nie widziałam że zaczął się garbić, że ma dosyć wszystkich i wszystkiego. Kilkukrotnie podczas tych rozmów płakał, mówił że spieprzył sobie życie. Co robić? Muszę się wyprowadzić, ale boję się o jego stan. Przez sześć lat poświęcałam mu cały swój czas, wspierałam dodawałam wiary w siebie. Ostatni rok poświęciłam sobie aby skończyć przerwane studia i obowiązki domowe spadły na niego i jak mówi przytłoczyły go, miał poczucie ze sam został na placu boju. Dodam że ma również różne objawy somatyczne, niezidentyfikowane bóle , problemy jelitowe, raz jest bardzo pobudzony, a za chwilę zmęczony. Zaczął uciekać w sport. Ale jego wielogodzinne treningi są tak intensywna, że wraca po nich ledwo żywy. W dzieciństwie wdrukowano mu niskie poczucie wartości. Szkołę średnią kończył w młodzieżowym ośrodku psychoterapii ze względu na duże problemy z koncentracją i dysleksją oraz małą samoakceptacją. Miał zdiagnozowany epizod depresyjny, ale jak twierdzi , udawał u lekarza aby uniknąć wojska.

Cześć, znalazłam to forum bo czuję się bezsilna. Sprawa dotyczy mojego partnera.Od kilku miesięcy jego samopoczucie znacznie się pogorszyło. Zerwał kontakty ze starymi przyjaciółmi (skoro nie dzwonią to nie są jego przyjaciółmi), z rodziną kontakty znacznie ograniczył, szczególnie z ukochaną babcią (bo nie ma dla niego cza. Jest dla niej niemiły i opryskliwy, chociaż wcześniej była dla niego ważna. Nie lubi swojej pracy, wraca z niej coraz bardziej poirytowany. Wszystko go denerwuje. Przestał się śmiać. Wszystko go drażni. Stracił zapał do swoich zainteresowań( sam to powiedział, że na pociesznie doda,że fotografowanie też go znudziło) A najgorsze dla mnie , że postanowił zerwać nasz siedmioletni wcześniej udany związek, bo jak stwierdził czuje tylko pustkę, wypalenie, mimo ze jak sam stwierdził jeszcze tydzień temu miał poczucie , że mnie kocha. Rozstajemy się już tydzień . Najpierw mnie przytula, a potem że nic do mnie nie czuję, ze muszę się wyprowadzić , ze chce być sam.I tak w koło. Pomóżcie mi. Czy to może być depresja, czy to tylko moja wizja odrzuconej kobiety? A jeśli to depresja to jak go przekonać aby poszedł do lekarza? Podczas rozstania mówił, że odczuwa wielki wkurw na cały świat. Zarzucał mi, ze byłam tak zajęta sobą (pracuję i piszę pracę magisterską ) że nie widziałam że zaczął się garbić, że ma dosyć wszystkich i wszystkiego. Kilkukrotnie podczas tych rozmów płakał, mówił że spieprzył sobie życie. Co robić? Muszę się wyprowadzić, ale boję się o jego stan. Przez sześć lat poświęcałam mu cały swój czas, wspierałam dodawałam wiary w siebie. Ostatni rok poświęciłam sobie aby skończyć przerwane studia i obowiązki domowe spadły na niego i jak mówi przytłoczyły go, miał poczucie ze sam został na placu boju. Dodam że ma również różne objawy somatyczne, niezidentyfikowane bóle , problemy jelitowe, raz jest bardzo pobudzony, a za chwilę zmęczony. Zaczął uciekać w sport. Ale jego wielogodzinne treningi są tak intensywna, że wraca po nich ledwo żywy. W dzieciństwie wdrukowano mu niskie poczucie wartości. Szkołę średnią kończył w młodzieżowym ośrodku psychoterapii ze względu na duże problemy z koncentracją i dysleksją oraz małą samoakceptacją. Miał zdiagnozowany epizod depresyjny, ale jak twierdzi , udawał u lekarza aby uniknąć wojska.